Η χώρα αντιμετωπίζει από τη μια οξύ επισιτιστικό πρόβλημα, ως απόρροια της πτώσης της εγχώριας πρωτογενούς παραγωγής και από την άλλη μεγάλη απώλεια εισοδήματος ως αποτέλεσμα της αδράνειας (αργίας) των πηγών της παραγωγής αυτής. Άμεση συνέπεια των παραπάνω είναι η διόγκωση των εισαγωγών ακόμη και για απλά κηπευτικά προϊόντα. Έχει καταντήσει κακόηχο ρεφραίν η φράση ``τελικά δεν παράγουμε τίποτα``.
Η αύξηση της πρωτογενούς παραγωγής είναι πρωτεύον εθνικό ζήτημα. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος χρειαζόμαστε:
1. Βιώσιμες εκμεταλλεύσεις που μπορούν να σταθούν στον ανταγωνισμό, να επιβιώνουν με τους νόμους της αγοράς,
2. Παραγωγούς γνώστες των επιχειρηματικών και διαχειριστικών προβλημάτων των εκμεταλλεύσεων αυτών
1.1 Γεωργία: Οι υπάρχουσες εκμεταλλεύσεις, όπως και στο κείμενο επισημαίνεται, αποτελούνται από χωράφια μικρών εκτάσεων (κατακερματισμένος κλήρος) που δεν επιτρέπουν σύγχρονη διαχείριση. Πρώτο μέλημα είναι η συγκεντροποίηση των μικρής έκτασης γεωργικών τεμαχίων σε μεγαλύτερα ώστε να είναι δυνατή σύγχρονη οικονομική, μηχανική καλλιέργεια. Η συγκεντροποίηση της διάσπαρτης μικρής γεωργικής ιδιοκτησίας σε μεγάλες εκτάσεις είναι μεγάλη μεταρρύθμιση και για να επιτύχει, να μην υπάρξουν κοινωνικές εντάσεις, πρέπει να γίνει εθελοντικώς με κατάλληλα ηθικά και οικονομικά κίνητρα. Οι μεταρρυθμίσεις στην αγροτική εκμετάλλευση μόνον σε εθελοντική βάση επιτυγχάνονται.
Η γεωργική γη ανήκει κατά ένα μέρος στους κατ` επάγγελμα αγρότες και σε άλλους επαγγελματίες η Εισοδηματίες, Γεωκτήτες, κατά τεκμήριο αστούς. Οι αστοί ιδιοκτήτες γης σπάνια έως πολύ δύσκολα αποχωρίζονται την γεωκτησία τους. Ως εκ τούτου η συγκεντροποίηση θα πρέπει να περιλαμβάνει και γεωργικές εκτάσεις που παραχωρούνται προς καλλιέργεια με μακροχρόνια μίσθωση. Η συγκεντροποίηση του κλήρου σε μεγαλύτερες εκμεταλλεύσεις των 300 έως 400 στρεμμάτων είναι εκ των ων ου άνευ για την πρωτογενή παραγωγή και υπακούει στην ηθική βάση: Με δεδομένο ότι ο αγροτικός πληθυσμός ελαττώνεται η γη που εκ των πραγμάτων εγκαταλείπεται να περιέλθει προς εκμετάλλευση σε αυτούς που παραμένουν στην ύπαιθρο.
Δύο τρόποι φαίνεται πως μπορεί να εφαρμοστούν:
1.1.1 Να χορηγηθούν κίνητρα προς αγορά και ενοποίηση συνεχόμενων όμορων χωραφιών, η ανταλλαγή του συνεχομένου, με άλλο και σε διαφορετική θέση και περιοχή. Τα κίνητρα μπορεί να είναι άτοκα δάνεια και επιχορηγήσεις στον αγοράζοντα και φορολογική απαλλαγή του αντιτίμου της πώλησης χωραφιού για τον πωλητή επί μια δεκαετία τουλάχιστον είτε το τίμημα παραμένει ως χρηματικό κεφάλαιο είτε αν αυτό επενδύεται, στο εισόδημα της επένδυσης.
1.1.2 Οι συνενώσεις χωραφιών να περιληφθούν ως μέρος των διαδικασιών ενός αναδασμού. Με τον αναδασμό θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Θα αναμορφωθούν ολόκληρες περιοχές και μπορεί να προωθηθούν συνενώσεις με ποσοστά συνιδιοκτησίας. Στην περίπτωση του αναδασμού χρειάζονται επίσης ισχυρά οικονομικά κίνητρα. Οι διαδικασίες του αναδασμού επιτρέπουν και μια ευρύτερη καμπάνια για τις συνενώσεις και τα οφέλη από αυτή μέσω της τηλεόρασης.
Το όλο εγχείρημα των συνενώσεων απαιτεί ένα πρόγραμμα και ένα κατάλληλο νομικό πλαίσιο, θα έχουμε δε πολύ καλύτερη ανταπόκριση αν προηγηθεί ένα πιλοτικό πρόγραμμα: εκτέλεση με επείγουσες διαδικασίες συνενώσεων και αναδασμού σε μια περιοχή. Η απαιτούμενη δαπάνη μπορεί κατά μεγάλο μέρος να ενταχθεί στα Ευρωπαϊκά προγράμματα αλλά θα κινηθούμε βολικότερα αν χρησιμοποιηθούν και εθνικοί πόροι.
3. Κτηνοτροφία. Η κτηνοτροφία πρέπει να αποτελέσει αυτοτελή αλλά και παράπλευρη δραστηριότητα της Γεωργίας, να απορροφήσει ζωοτροφές, από το απλό τριφύλλι μέχρι βιομηχανικά μείγματα. Αν κρίνουμε από την Β.Εύβοια της οποίας η βλάστηση γενικά ευνοεί την κτηνοτροφία και η οποία (κτηνοτροφία) παρά ταύτα φθίνει, προϋπόθεση ανάπτυξης της είναι η λειτουργία σφαγείων και βιοτεχνιών επεξεργασίας των υποπροϊόντων των σφαγείων, από τα λίπη και το αίμα, μέχρι δέρματα κ.λ.π. Χρειάζεται ένα πρόγραμμα ειδικών επιχορηγήσεων για τις βιοτεχνίες επεξεργασίας των παραπάνω υποπροϊόντων των σφαγείων και της παραγωγής ζωοτροφών. Για την πρωτογενή παραγωγή τα οικονομικά κίνητρα του αναπτυξιακού νόμου χρειάζεται να εξειδικευτούν κατά κλάδο σύμφωνα με τις αναγκαιότητες. Σήμερα πρόγραμμα κατασκευής σφαγείων ουσιαστικά δεν υπάρχει. Ανάλογα με το μέγεθος κάθε γεωργικής εκμετάλλευσης η κάθε μια είναι σκόπιμο να διαθέτει και μια μονάδα ανάπτυξης και διατροφής ζώων. Οι μικρότερες εκμεταλλεύσεις μπορούν να διαθέτουν ομαδικώς μονάδα ανάπτυξης ζώων. Η ομαδική κατοχή ποιμνίων είναι γνωστή στην Ελληνική περιφέρεια. Κάθε χωριό είχε το ποίμνιο του και τον κοινοτικό ποιμένα και κτηνοτρόφο. Το δειλινό τα ζώα παραλαμβάνονταν, προς άρμεγμα βράδυ – πρωί και το πρωί παραδίδονταν προς βοσκή.
4. Δάση: Τα δάση διακρίνονται σε Εθνικά, Δημοτικά και Ιδιωτικά. Η ανάπτυξη και πυροπροστασία των δασών απαιτεί καλλιέργεια η οποία συνίσταται σε διάνοιξη δρόμων αντιπυρικών ζωνών, δεξαμενών και αφαίρεση αποξηραμένων κλαδιών. Την ανάπτυξη των δασών βοηθά η λειτουργία ζωής μέσα σ` αυτά είτε με τη μορφή κτηνοτροφίας η συλλογής δασικών προϊόντων είτε καθαρής υλοτομίας. Η διενέργεια υλοτομίας προϋποθέτει τη σύνταξη διαχειριστικής έκθεσης στην οποία λεπτομερώς περιγράφονται τα απολήψιμα προϊόντα κάθε μορφής (λήμμα). Η διαχειριστική έκθεση είναι απαραίτητη και για όλα τα δάση Εθνικά, Δημοτικά και Ιδιωτικά. Τα δάση κατά το πλείστον διαχειρίζονται αναγκαστικοί δασικοί συνεταιρισμοί. Οι συνεταιρισμοί αυτοί στην ουσία είναι αδρανείς, σφραγίδες, και χωρίς πόρους. Η πρόσοδος των δασών σήμερα είναι ελάχιστη και δεν αφήνει περιθώρια να αναπτυχθεί η εκμετάλλευση. Από την άλλη η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι Δήμοι, στα διοικητικά όρια των οποίων ευρίσκονται Δάση και οι οποίοι Δήμοι εισπράττουν τακτικές επιχορηγήσεις καμία ανάμιξη έχουν στα των Δασών. Καμία δαπάνη η φροντίδα για τα Δάση δεν είναι υποχρεωτική για τους Δήμους παρά την αναγκαιότητα τους για το περιβάλλον της Δημόσιας Υγείας.
Η προστασία της δασικής προσόδου και των εισοδημάτων των παραδασίων πληθυσμών είναι όρος για την παραμονή των πληθυσμών αυτών στην περιφέρεια. Είναι επομένως χρήσιμο και σκόπιμο η δαπάνη σύνταξης των διαχειριστικών εκθέσεων να έλθει στις υποχρεώσεις των δημοσίων και δημοτικών αρχών. Οι διαχειριστικές εκθέσεις των δημοσίων δασών χρηματοδοτούνται από το πρόγραμμα των Δημοσίων Επενδύσεων. Αναλογικώς στο ίδιο πρόγραμμα να υπαχθούν και των Δημοτικών και ιδιωτικών.
Η μέση δαπάνη μιας Διαχειριστικής Έκθεσης είναι 25.000 ευρώ και έχει 10ετή διάρκεια ισχύος. Είναι μικρή δαπάνη και μεγάλου πολιτικού και κοινωνικού οφέλους.
5. Κοινωνική Καταξίωση: Οποιαδήποτε μέτρα ληφθούν και εφαρμοστούν για την άνοδο του εισοδήματος των αγροτών και συνακόλουθα της πρωτογενούς παραγωγής δεν θα έχουν αποτέλεσμα αν δεν αναγνωριστεί ο κοινωνικός ρόλος του αγρότη, αν με κίνητρα υλικά και ηθικά, κυρίως από την πολιτική εξουσία δεν αποδοθεί κοινωνική αναγνώριση στο έργο τους. Πρέπει να αναδειχθεί ως κοινωνικό πρότυπο ο αγρότης.
6. Αλιεία: Στην αλιεία έχουμε δυο κατηγορίες απασχολουμένων: τους παράκτιους αλιείς και τους αλιείς ανοικτής θαλάσσης.
6.1 Οι παράκτιοι αλιείς ζητούν να καθοριστούν με σαφήνεια τα όρια στα οποία ασκούν την δραστηριότητα τους, από ποιο βάθος και μετά πρέπει η χρειάζεται να αλιεύσουν τα πλοία (μηχανότρατες) της ανοικτής θαλάσσης. Στο μέτρο του πολιτικά εφικτού σιγά - σιγά τα πλοία της ανοικτής θάλασσας είναι αναγκαίο να απομακρυνθούν από τους κλειστούς κόλπους.
Για την ορθολογική κατανομή στη χώρα και την αύξηση του αλιευτικού φορτίου η χώρα χρειάζεται ένα πλέγμα ιχθυόσκαλων, δηλ. προβλήτες οι οποίοι θα διαθέτουν εγκαταστάσεις για την διακομιδή και εναπόθεση των αλιευμάτων. Να διαθέτουν γραφεία για την διοίκηση και ψυγεία, πλυντήρια και ότι άλλο χρειάζονται τα ναυλοχούντα πλοία. Λχ. Ακόμη και ένα στοιχειώδες μηχανουργείο είναι απαραίτητο. Μεγάλο πρόβλημα υπάρχει με τα πληρώματα των ναυλοχούντων πλοίων. Πρόκειται περί ναυτεργατών και εργατών οι οποίοι διαμένουν στα πλοία και όταν ναυλοχούν απαιτούν για την καθαριότητα και υγιεινή αυτών αλλά και την καθαριότητα της θαλάσσης, να χρησιμοποιούν χώρους υγιεινής – λουτρά, πλυντήρια, αφοδευτήρια – στις ιχθυόσκαλες.
Η ιχθυόσκαλα είναι ένας κοινωνικός χώρος. Συγκεντρώνονται πολίτες – αγοραστές, διαπραγματευτές, πωλητές, εργαζόμενος ειδικοτήτων, διοικητικός και χρειάζεται ειδικούς χώρους και ειδική οργάνωση και λειτουργία.
6.2 Αλιεία εσωτερικού: Αφορά στην αλιεία, λιμνοθαλασσών και λιμνών. Αυτοί οι παραγωγικοί χώροι υποφέρουν από την ρύπανση που προκαλείται από παρόχθιες εγκαταστάσεις και ειδικότερα από τα λύματα που διοχετεύονται σ’ αυτούς. Δεν γνωρίζω πως έχει το νομικό πλαίσιο διαχείρισης αυτών των αλιευτικών πηγών.
Φρονώ ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση χρειάζεται και λόγο να διαθέτει και ευθύνες να αναλάβει και εποπτεία να ασκήσει. Υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε η συνολική διαχείριση – αναπτυξιακή, οικονομική, παραγωγική, - να ανατεθεί στους Δήμους οι οποίοι αναλόγως των δυνατοτήτων τους να ασκούσαν την οικονομική και παραγωγική διαχείριση μέσω των φορέων τους, με δημοτικές επιχειρήσεις ή να προέβαιναν σε εκχώρηση της εκμετάλλευσης, υπό την εποπτεία τους στον ιδιωτικό τομέα.
Αναφέρομαι σε αλίευση σε ποταμούς και λίμνες.
6.2.1 Ποταμοί: Σε πολλούς μικρούς ποταμούς υπάρχουν ψάρια, αν ο ποταμός διατηρεί νερό όλο τον χρόνο. Με την ανάπτυξη του ορεινού τουρισμού η αλίευση στα ποτάμια αυτά είναι μια τουριστική attraction. Ένα πρόγραμμα ενημέρωσης και τεχνικής βοήθειας δεν θα ήταν ανώφελο. Τα ποτάμιας με λίγο νερό χρειάζονται κατά μήκος εκβάθυνση και διαπλάτυνση – τοπική – της κοίτης των για την ανάπτυξη των ψαριών. Αυτό το φαινόμενο της τοπικής εκβάθυνσης και διεύρυνσης δημιουργήθηκε από τη φύση σε δυο ποτάμια στη Β.Εύβοια και γέμισε ψάρια. Αυτές οι λίμνες ονομάζονται εκεί βόθανοι.
6.2.2. Λιμνοθάλασσες: Είναι σκόπιμο η διαχείριση καθολικά να ανατεθεί στην περιβάλλουσα αυτές Τοπική Αυτοδιοίκηση. Σε κάθε μια από αυτές αναπτύσσονται συγκεκριμένα είδη ψαριών, που επιβάλλουν και ορισμένο τύπο εκμετάλλευσης. λ.χ Στη Β.Εύβοια έχουμε δυο λιμνοθάλασσες το μικρό λιβάρι και το μεγάλο λιβάρι. Στο μικρό λιβάρι αναπτύσσεται κυρίως είδος γαρίδας και μεγάλα καβούρια αλλά και ψάρια. Στο μεγάλο λιβάρι ευδοκιμούν οι κυπρίνοι τα λαυράκια και οι τσιπούρες μεγάλου μεγέθους. Οι ειδικοί ιχθυολόγοι θεωρούν ότι η άνετη και βιώσιμη οικονομική εκμετάλλευση είναι απλώς ζήτημα βούλησης.
Οι επί μέρους οικονομικές εκμεταλλεύσεις των αλιευτικών πηγών εσωτερικών – ποταμών, λιμνών, λιμνοθάλασσες – είναι ειδικό ζήτημα και απαιτεί ενημέρωση από ειδικούς και προκαταρκτικές μελέτες σκοπιμότητας.
7. Τεχνική ενημέρωση
Η τεχνολογία σήμερα στον Τομέα της πρωτογενούς παραγωγής είναι σε κορύφωση και συνεχή εναλλαγή. Η ανάπτυξη της παραγωγής αυτής – γεωργικής, δασικής, κτηνοτροφικής, αλιευτικής απαιτεί ενημέρωση. Χρειάζεται κάποια υπηρεσία συμβουλευτική, ενημερωτική, εποπτική. Το Υπουργείο έχει αποψιλωθεί από τις γεωτεχνικές του υπηρεσίες καθώς και οι νομοί και οι περιφέρειες. Οποιοδήποτε πρόγραμμα ανάπτυξης της πρωτογενούς παραγωγής απαιτεί την σύμφωνη βούληση και γνώμη του ανθρώπινου παράγοντα, του αγρότη είτε γεωργού είτε δασεργάτη είτε κτηνοτρόφου ή αλιέα. Προς την κατεύθυνση αυτή η χώρα δεν διαθέτει δυναμικό και οργάνωση. Αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα, ένα μεγάλο κεφάλαιο από ενός πολιτικού προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης.
7.1 Υπηρεσίες συμβουλευτικές: Οι γεωτεχνικές υπηρεσίες του Υπουργείου Γεωργίας και των περιφερειών έχουν συρρικνωθεί και δεν είναι ικανές να καλύψουν τις συμβουλευτικές ανάγκες των αγροτών.
Παράλληλα θα πρέπει να υπάρξει οικονομική και εμπορική καθοδήγηση. Να ενημερώνονται δηλαδή οι αγρότες όχι μόνο ποια προϊόντα μπορούν να καλλιεργήσουν, αλλά και που και πως μπορούν να τα διαθέσουν.
Στους Δήμους με την σημερινή τους μορφή, χρήσιμο θα είναι να ανατεθούν συγκεκριμένες εργασίες εποπτείας, συμβουλής και στατιστικής. Τα επαρχιακά γραφεία ανάπτυξης ίσως είναι σκόπιμο να υπαχθούν στους Δήμους. Να μελετηθεί. Ακόμη κάποια υπηρεσία στην διαδικασία του αναδασμού, εκ μέρους των Δήμων θα ήταν δόκιμη. Όπως χαρακτηρισμοί εδαφών, υπόδειξη ορίων, ανταλλακτική αξία χωραφιών κ.λ.π. Να μελετηθεί.
7.2 Αναδασμός: Όπως αναφέραμε στην συγκεντροποίηση του κλήρου βοηθά, επιδρά θετικά η διενέργεια αναδασμού. Στον αναδασμό φέρονται αρνητικά ορισμένοι αγρότες – γεωκτήτες και οι αστοί γεωκτήτες. Υπό την παλαιά μορφή, της απλής ανταλλαγής χωραφιών, δεν θα είναι πιθανώς παντού αποδεκτός. Ο αναδασμός πρέπει να εμπλουτισθεί με αύξηση του κλήρου των κατ` επάγγελμα αγροτών. Προς τούτο ο αναδασμός φρονώ ως εποπτεία και δράση συνολικά, να υπαχθεί σε ένα φορέα ο οποίος παράλληλα με την επίβλεψη και λειτουργία της υπηρεσίας αναδασμού να αγοράζει τα προς πώληση χωράφια, όσων με κίνητρα, επιθυμούν να πωλήσουν τα οποία με κάποιους κανόνες να δοθούν στους κατ` επάγγελμα αγρότες. Επιπρόσθετα με τα παράλληλα κίνητρα όπως προαναφέραμε χορήγηση κινήτρων όπως άτοκα δάνεια, φοροαπαλλαγές κλπ.
Μια τέτοια διενέργεια αναδασμού έχω αποκομίσει την βεβαιότητα, θα είναι πολιτικά επωφελής ,είναι εξαιρετικά δημοφιλής. Για την κατ` αυτόν τον τρόπο εκτέλεσης του αναδασμού ίσως χρειάζεται συμπλήρωση του νομικού πλαισίου.
7.3 Έργα Υποδομής: Κατά τόπους θα ζητηθούν διάφορα έργα, γενικώς όμως τα κατ` εξοχήν απαιτούμενα έργα είναι η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών και οι αρδεύσεις.
Αναδιάρθρωση καλλιεργειών: Αυτή απαιτεί πιλοτική εκτέλεση. Είναι σχεδόν αδύνατον ένας αγρότης να διαθέσει ακόμη και 5.000 ευρώ, να δοκιμάσει άλλη καλλιέργεια σε κάποιο χωράφι του για το οποίο έχει την υπόδειξη της συμβουλευτικής υπηρεσίας. Ένας Δήμος όμως δεν κουτσαίνει αν διαθέσει 25.000 ευρώ να αγοράσει και να καθοδηγήσει, να πιλοτάρει μια νέα καλλιέργεια. Ο αγρότης χρειάζεται να δει χειροπιαστά αποτελέσματα.
Αρδεύσεις: Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να ελαχιστοποιήσουμε αρδεύσεις με άντληση υπογείων υδάτων και να μεγιστοποιήσουμε αυτές των επιφανειακών. Για τα επιφανειακά χρειαζόμαστε τεχνητές λίμνες. Οι φυσικές δεν επαρκούν.
Ο ορεινός τύπος της χώρας μας, κυρίως η Δυτική Ελλάδα, Πελοπόννησος, Στερεά, δημιουργεί κλειστές λεκάνες οι οποίες δίνουν την δυνατότητα κατασκευής ταμιευτήρων (Φραγμάτων) και λιμνοδεξαμενών, πολύ ικανοποιητικής χωρητικότητας από 5.00 εκατ µ³ και άνω. Σήμερα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και την στεγάνωση του εδάφους των λεκανών με προσιτό τρόπο.
Οι καλύτερες υπηρεσίες προσδιορισμού των λεκανών και των θέσεων φραγμάτων σε πρώτη φάση είναι οι δασικές. Με μια γενική απόφαση και τεχνικές οδηγίες προς τα δασαρχεία να εξεύρουν λεκάνες φραγμάτων, να σημειώσουν τον υδροκρίτη – υδροκρίτης είναι η κορυφογραμμή που καθορίζει τα προς την λεκάνη ύδατα και τα εκτός. Στο σύνολο του ο υδροκρίτης περικλείει ακόμη τη λεκάνη απορροής. Να παράσχουν σε συνεργασία με γεωλόγο εδαφολογικές πληροφορίες, θα έχουμε θεαματικά αποτελέσματα. Κατ` αυτόν τον τρόπο στην Εύβοια σημειώθηκαν πέντε (5) λεκάνες ταμιευτήρων. Στη συνέχεια θα καθοριστεί και ένα πρόγραμμα κατασκευής σε συνεργασία με την Ε.Ε.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ
Για την Εύβοια χρειάζονται ότι για ολόκληρη την Ελλάδα με την παρατήρηση ότι είναι μια πρωτογενής παραγωγή κοντά στο μεγάλο κέντρο κατανάλωσης, την πρωτεύουσα και χρειάζεται προσοχή τόσο με τα πιλοτικά προγράμματα αναδιάρθρωσης καλλιεργειών όσο και με τις επενδύσεις, να παραχθούν εκείνα τα προϊόντα που τελούν υπό ζήτηση στην αγορά της πρωτεύουσας και εν πολλοίς εισάγονται. Οι εδαφολογικές και κλιματικές συνθήκες της Εύβοιας επιτρέπουν μεγάλο εύρος ειδών παραγωγής: Κτηνοτροφικών, γεωργικών, δασικών αλλά και αλιευτικών.
Αναδιάρθρωση καλλιεργειών: Το είδος των νέων προϊόντων και των καλλιεργειών δόκιμο είναι να ζητηθεί από τους Δήμους σε συνεργασία με τις γεωτεχνικές υπηρεσίες της Περιφέρειας. Το πρόγραμμα να καθορίσει το τεχνικό πλαίσιο λειτουργίας και πραγματοποίησης.
Επενδύσεις: Χρειάζεται ανά ένα σφαγείο στη Β. & Ν. Εύβοια για την αναζωπύρωση της κτηνοτροφίας και την ανάπτυξη της γεωργίας, όπως έχουμε προαναφέρει. Αυτές σκόπιμο είναι να ενταχθούν στο γενικό πρόγραμμα εγκαταστάσεων και να ζητηθεί η κατασκευή τους από τους ενδιαφερόμενους Δήμους με την παραίνεση των κινήτρων.
Οι απαραίτητες μεγάλες επενδύσεις αφορούν στην άρδευση. Η κατ` εξοχήν μεγάλη πεδιάδα είναι της Ιστιαίας εκτάσεως περί τα 60.000 στρέμματα, και ακολουθούν του Μαντουδίου περί τα 10.000 στρέμματα, των Ψαχνών, το Ληλάντιο πεδίο στην περιοχή της Κεντρικής Εύβοιας και μικρές πεδιάδες προς τα Νότια και Βορειότερα της Ιστιαία (αγιόκαμπος, κάμπος Λιχάδας).
Για τις πεδιάδες αυτές έχουν σημανθεί θέσεις φραγμάτων από τα Δασαρχεία. 1. Στη Μονοκαρυά – Μηλιές για τη Β. Εύβοια με αντικείμενο άρδευσης την πεδιάδα της Ιστιαίας και χωρητικότητα περί τα 20.000 εκατ. µ³ ύδατος μετά τις απώλειες. Έχει χαραχθεί από το Δασαρχείο Ιστιαίας.
2. Στις Μαρκάτες στο ρεύμα Μαρκατών για τις πεδιάδες Μαντουδίου και Ψαχνών ομοίως μεγάλης χωρητικότητας περί τα 20.00 εκατ. µ³ ύδατος. Στο φράγμα αυτό φαίνεται πως θα δώσει και ηλεκτρικό ρεύμα. Έχει χαραχθεί από το Δασαρχείο Χαλκίδας.
3. Στη Στενή, στους πρόποδες της Δίρφυος. Γι` αυτό δεν έχει συγκεκριμενοποιηθεί η θέση, είναι σύνθετο πρόβλημα. Το φράγμα αυτό θα απαλλάξει και το Ληλάντιο πεδίο από τις συχνές ζημιές των πλημμυρών.
4. Ολοκλήρωση του Φράγματος Μανικίων. Να αποδοθεί στη ΔΕΗ με αντάλλαγμα ποσότητα ύδατος για τις ανάγκες οικισμών.
5. Φράγμα στο Κόμητο – ρεύμα Κομήτου, στη Νότιο Καρυστία. Το φράγμα αυτό προσδιορίστηκε μεμονωμένα από το Δασαρχείο Κύμης έχει χωρητικότητα περί τα 5,00 µ³ ύδατος. Φαίνεται ότι μπορεί να συνδυαστεί και με όμορες λεκάνες οπότε η χωρητικότητα του μπορεί να αυξηθεί σημαντικά. Χρειάζεται προσεκτική μελέτη. Το φράγμα αυτό μπορεί να αρδεύσει σημαντικό μέρος της Ν. Καρυστίας, να υδροδοτήσει τουριστικές εγκαταστάσεις και να παράσχει ηλεκτρικό ρεύμα. Η βάση του φράγματος τοποθετείται σε υψόμετρο περί τα 400,00 µ³ και με απότομη μεγάλη κλίση προς τα κατάντη.
Τα φράγματα της Στενής και του Κομήτου χρειάζονται μείζονα διερεύνηση. Μάλλον χρειάζεται ανάθεση από την Περιφέρειας Στερεάς στην ΔΕΗ. Υπηρεσία Φραγμάτων ή προκαταρκτική μελέτη σκοπιμότητας και ο προσδιορισμός εναλλακτικών λύσεων. Όλα τα φράγματα είναι μεγάλου ενδιαφέροντος και χρειάζονται κεντρική προσέγγιση.
Λιμνοθάλασσες Β. Εύβοιας – Μεγάλο και Μικρό Λιβάρι
Μέχρι σήμερα οι λιμνοθάλασσες είχαν τεθεί στο περιθώριο. Το Μικρό Λιβάρι εξ` αιτίας των παροχετευμένων σ` αυτό λυμάτων παλαιότερα είχε σχεδόν νεκρωθεί. Σήμερα έχουν εμφανιστεί και ψάρια αλλά και τα μεγάλα – υπερμεγέθη – καβούρια και γαρίδες. Στο Μεγάλο Λιβάρι μετά από την κατασκευή εσωτερικά μιας διώρυγος η οποία έδωσε βάθος και προφυλάσσει τα ψάρια από τον παγετό και τη ζέστη φάνηκαν οι δυνατότητες του: αποδίδει εξαιρετικώς σε ψάρια, (τσιπούρες, σαργός, λαυράκι και προπαντός κεφάλους). Σύμφωνα με τους ειδικούς οι λιμνοθάλασσες χρήζουν διευρυμένης προκαταρκτικής μελέτης. Ομιλούν για βιοτεχνίες παρασκευασμάτων αυγοτάραχου καβουριού και γαρίδας.
Μια τέτοια προκαταρκτική μελέτη σκοπιμότητας δεν έχει σοβαρό κόστος και μπορούμε να την υποσχεθούμε κυρίως προς πίεση στον αργούντα Δήμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου