Η Εύβοια ήταν από τις περιπτώσεις που απελευθερώθηκε μέσω της διπλωματικής οδού εννέα χρόνια μετά την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Παρόλα αυτά όμως στην ευρύτερη περιοχή του νησιού έλαβαν χώρα διάφορες πολεμικές επιχειρήσεις -είτε χερσαίες, είτε ναυτικές-που άλλες στέφθηκαν με επιτυχία και άλλες όχι.
Φυσικά αποτέλεσαν και αυτές κομμάτι του Επαναστατικού αγώνα των Ελλήνων, οι οποίες αν και κατέληξαν κάποιες φορές σε αποτυχία δεν παύουν να αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, άλλωστε είναι γεγονός πως αν χαθεί μια μάχη δεν σημαίνει πως χάνεται και ο πόλεμος.
Σε βιβλίο με τίτλο "Επίτομος Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως - Συλλεγείσα εκ διαφόρων ιστορικών πηγών" το όποιο εκδόθηκε το 1860 αναφέρει την εκστρατεία κατά της Καρύστου το 1822 καθώς και την αποτυχία να καταλάβουν το κάστρο της ομώνυμης πόλης, ένα κάστρο το οποίο λόγω της θέσεως του δεν κατακτήθηκε ποτέ αλλά πάντα παραδινόταν μέσα απο διπλωματικά μέσα στην διάρκεια των χρόνων.
Τα γεγονότα της εποχής εκείνης, όπως τα καταγράφει στο βιβλίο του o Γεώργιος Θεόφιλος, στο οποίο μάλιστα αναφέρεται και ο ηρωικός θάνατος του Ηλία Μαυρομιχάλη.
Κατά την αρχήν τοϋ έτους τούτου έθεωρήθη άπαραίτητον να πολιορκηθώ τα έν Εύβοία φρούρια τη ς Καρύστου και Χαλκίδος Ο Ηλίας Μαυρομιχάλης προσ Ληθεις παρα των Ευ βοέων ώς άρχηγδς των κατά της Καρύστου στρατευμάτων μετέβη συνοδευόμενος ύπο τοϋ θείου του Κυριακου μετά 600 Μανιατών πλησίον των Στούρων και μετά τινα συμπλοκήν άπέκλεισεν έν τώ ρηθέντι χωρ ω περί τούς 300 έπιλέκτους Τούρκους ό δε Κυριακούλης και ό Βάσος Μαυρο βουνιώτη έκλεχθεις παρά των Κυμαίων ώς άρχηγος αντί τοϋ φονευθέντος Γεωργίου Ιωάννου Παπα ύπήγαν δι νά καταλά βωσι θέσιν τινά μεταξύ Στούρων και Καρύστου άλλ ένώ άνέ βαινον κατέβαινεν έκεΐθεν ό Ομέρμπεης μετά ίσ υράς δυνάμεως ειδοποιηθεις άφ έσπέρας περί τών εχθρικών κινημάτων άδυνα νώτεροι οί ύπ6 τον Βάσον και Κυοιακούλην ίοπισθοδρόμησαν καΐ έχωρίσθησαν οί δε άποκλείσαντες τους έν Στούροις Τούρκους μαθόντες οτι ό Ομέρμπεης ηρχετο έτράπησανεις ψυγήν
Ο δε Ηλίας συνοδευόμενος ύπο έπτά πιστών όπαδών μη κα αδεχόμενος να φύγη έκλείσθο εις άνεμόμυλόν τινα κείμε νον έπί λόφου καΐ παρεκίνει τους φεύγοντας να έγκαρτερησω σιν άλλ ούτοι έτράπησαν εις φυγην Αφοϋ δε έπολέμησαν επί πολληνώραν ώρμησαν ξιφηρεις κατά τών έχθρών καΐ απέ Οανον άπαντες έν οις καΐ ό Ηλίας εύκλεώς βιώσας και εύ κλεέστερον άποθανών ό δε Ομέρμπεης μαθών οτι εις τών φονευθέντων ήτο καΐ ό έπίσημος ούτος νέος έκοψε την κεφα λην αυτοϋ καΐ την εστειλεν εις Κωνσταντινούπολιν
Μετά το δυστύχημα τοϋτο δλοι οί πρόκριτοι πολιτικοί τε καΐ πολεμικοί συνελθόντες εις χωρίον Αλιβέρι προσεπά θουν νά μείνη άδιάλυτον τό στρατόπεδον ένώ δε έσκέπτοντο περί δευτέρου κινηματος εφθασεν καί ό Οδυσσεύς μετά 300 καΐ τους ένεθάρρυνε Κινησαντες δε περί τά τέλη Ιανουαρίου εις Κάρυστον ό μεν Οδυσσεύς κατέλαβε την άνωθεν του φρουρίου θέσιν Πλακωτά ό δε Κυριακούλης Κριεζώτης καΐ Βάσος κατέλαβον τους κηπους πολιορκοϋντες το φρούριον Ενώ δε ή πολιορκία έφαίνετο προοδεύουσα ό Οδυσσεύς χωρις νά ειδοποιηση
ποιηση τους άλλους άνεχώρησεν άφοϋ ελαβε δώρά τινα καπνου και ταυ βάκου έντός κουτίων παρά τοϋ Ομερμπεη μετά δε την υγην ταύτην διελύθησαν καΐ οί άλλοι όπλαρχηγοί θεωροϋντες άχρης ον την εκεί διατριβην των ό δε ιθαγενης Κρι εζώτης εμενεν έκεί περιφερόμενος εις τα διάφορα μέρη τη Εύβοίας μετά τών συν αυτώ στρατιωτών
Γεωργίου Θεοφίλου. «Επίτομος Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως - Συλλεγείσα εκ διαφόρων ιστορικών πηγών», (1860) σελ.59-61
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου