Καθεστώτα :από τα τανκς στην τηλεόραση

Κάποτε μια ομάδα αξιωματικών, υποκινούμενοι και υποστηριζόμενοι τις περισσότερες φορές από εξωτερικούς παράγοντες ή πιο σπάνια κινούμενοι από ιδεολογικά κριτήρια, με την ισχύ των όπλων και του στρατού που διοικούσαν καταλάμβαναν την εξουσία των χωρών τους ανέρχονταν και διεύθυναν αυτά τα κράτη, όχι μόνο για μερικά χρόνια αλλά και δεκαετίες.

Χώρες με κυβερνήσεις δημοκρατικά ή μη εκλεγμένες, από την Λατινική Αμερική και την Αφρική, και από την Μεσόγειο και Μέση ανατολή μέχρι τις μακρινές ασιατικές, γνωστές ή άγνωστες μέσα σε λίγες ώρες είχαν αποκτήσει μια άλλη μορφή διακυβέρνησης.

Στρατηγοί, συνταγματάρχες και διαφόρων βαθμών αξιωματικοί, πολλές φορές αναρριχούνταν μέχρι του αξιώματος του πρόεδρου ή του πρωθυπουργού αντίστοιχα. Χιλή, Αργεντινή, Κούβα, Νικαράγουα κτλ, χώρες συνυφασμένες με κάποιον στρατιωτικό να ηγείται και να συμμετέχει στα τεκταινόμενα αυτών των περιοχών.

Ανάλογα φαινόμενα υπήρξαν και στην Αφρική, στην Λιβύη για παράδειγμα για χρόνια κυβερνούσε ένας απλός συνταγματάρχης, αυτά φυσικά υπάρχουν και σε άλλες χώρες αυτής της Ηπείρου.

Επιγραμματικά θα αναφερθούν και χώρες της Μέσης Ανατολής όπως το Ιράκ κτλ, της Ασίας όπως η Φιλιππίνες, Καμπότζη, Λαός, Βιετνάμ, Β. Κορέα χώρες που είχαν τεθεί ή υφίστανται ακόμη δικτατορικά καθεστώτα, με τους ιθύνοντες να απολαμβάνουν τα αγαθά του δυτικού κόσμου και οι λαοί να βρίσκονται σε συνεχή ανέχεια και εξαθλίωση.

Ακόμη υπήρχε και η άλλη παράμετρος, όπου η κατάλυση κυβερνητικών σχηματισμών ή και μοναρχιών συνεπάγονταν και σε ανατροπή ισορροπιών, καθώς η αναρρίχηση στην εξουσία των πραξικοπηματιών οδηγούσε την χώρα τους σε αδιέξοδα ή καταστροφικούς πολέμους, όπως στην Αίγυπτο ή την Κύπρο.

Μεσόγειος

Η επιδημία αυτή των πραξικοπημάτων και των δικτατοριών, βρίσκοντας εύφορο έδαφος εξαιτίας του Α΄ παγκοσμίου, της οικονομικής κρίσης και φτώχειας του Μεσοπολέμου, θα χτυπήσει και τις Μεσογειακές χώρες όπως την Ισπανία  με τον Φράνκο, την Ιταλία, την Γερμανία και τη Ρωσία (μέχρι και το 1989) που ήταν στην δίνη αυτών των καθεστώτων πριν ακόμη τον Β΄ παγκόσμιο. Αργότερα θα υπάρξει και στην Ελλάδα ανάλογο καθεστώς, με την χούντα των συνταγματαρχών, η οποία αναδείχτηκε στο πλαίσιο του ψυχρού πολέμου, στην διάρκεια του οποίου θα υπάρξουν πολλές ανατροπές κυβερνήσεων ανά την υφήλιο και ανάδειξη άλλων, με διάφορες αποχρώσεις και ιδέες, που ανάλογα ονόμαζαν τον στρατό τους εθνικό και άλλες λαϊκό, λέξεις διαφορετικές αλλα με ίδιο νόημα.

Τανκς τηλεόραση

Οι εποχές άλλαξαν (;), δικτατορίες ξεθώριασαν, έσβησαν ή ανατράπηκαν και πολλές χάθηκαν στην δίνη των γεγονότων και στις θέσεις τους υπάρχουν κοινοβούλια, εκλογές, κόμματα με λίγα λόγια αυτό που λένε «δημοκρατία».

Η επιβολή ενός κυβερνητικού σχηματισμού, με ή χωρίς κύρος, η συμμετοχή μιας χώρας σε ένα μηχανισμό στήριξης ή συμμαχία κτλ. δεν γίνεται μέσα από μια σωστή και αντικειμενική παρουσίαση και επιλογή, αντίθετα μάλιστα μέσα από τηλεοπτικούς σταθμούς και φυλλάδες προβάλλονται τα παραπάνω τόσο ειδυλλιακά ή αναγκαία επηρεάζοντας ή κατευθύνοντας μέρος της κοινής γνώμης και με σχετική ευκολία να υποστηρίξουν ή να εκλέξουν την κάθε επιλογή που προβάλλεται.

Ακόμη και σε προηγμένα κράτη του δυτικού κόσμου, διαδηλώσεις ή κινητοποιήσεις που γίνονται από πολίτες πολλές φορές δεν προβάλλονται και πολλά ζητήματα που δεν συμφέρει μια κυβέρνηση ή εγχώρια συμφέροντα δεν αναφέρονται σε κανένα (σχεδόν) μέσο ενημέρωσης. Όλο αυτό αποτελεί ένα είδος καθεστωτικής νοοτροπίας, φυσικά τα όπλα τους δεν είναι ο στρατός ή τα σώματα ασφαλείας αλλα τα λεγόμενα Μ.Μ.Ε.

Από χούντα σε χούντα

Σε αφρικανικές ή ασιατικές χώρες η επιβολή εξουσίας γίνεται μέσα από ένα πιο ωμό τρόπο, ακόμη και στις μέρες μας, το απαρτχάιντ  για παράδειγμα απεχει από την εποχή μας λιγότερο από 30 χρόνια.

Ακόμη σε κράτη που είναι μέσα σε αυταρχικά πολιτεύματα δεν γίνονται ποτέ εκλογές ή δημοψήφισμα, κάτι που συμβαίνει και σε χώρες που είναι μέσα σε μηχανισμούς στήριξης (Δ.Ν.Τ. κτλ) και με την ανεργία να αγγίζει το 50% ποτέ δεν ζητείτε η βούληση του λαού (Μεξικό ή Αργεντινή) και δεν διενεργείται ποτέ δημοψήφισμα(με εξαίρεση την Ελλάδα το 2015).

Τα διάφορα ψευδεπίγραφα δημοψηφίσματα ή εκλογές σε στρατιωτικά ή μη καθεστώτα στην Αφρική, γίνονται μέσα σε κλίμα καταναγκασμού, τρομοκρατίας , εκφοβισμού , απειλής και χρήση βίας. Σε χώρες πιο προηγμένες υπάρχει το κουστούμι της ευγένειας και οι απειλές πιο έντεχνα και μεθοδευμένα προβάλλονται στις τηλεοράσεις.

Αν ανατρέξουμε σε παλιές εκλογικές αναμετρήσεις κατά το πρόσφατο παρελθόν στην χώρα μας, θα δούμε και τις λέξεις ή φράσεις που ειχαν ειπωθεί και προβάλλονταν από τις τηλεοράσεις για να πολώσουν ή να φοβίσουν τον λαό. Δηλώσεις του τύπου «αυτές οι εκλογές είναι ντέρμπυ», «οι πιο κρίσιμες εκλογές των τελευταίων ετών»,  «να μη πεσει η χώρα στα βράχια», και πολλά αλλα που σαν πυροτέχνημα αποσκοπούσαν στον εκφοβισμό του λαού.

Αποτίμηση

Πλέον στην εποχή μας τα κάθε μορφής διακυβέρνησης σχήμα με μορφή καθεστώς ή καθεστωτικής νοοτροπίας, θα προβάλλεται και θα κυβερνήσει με την συμμετοχή των επι μέρους μέσων ενημέρωσης, των οποίων τα συμφέροντα θα συμπλέουν με αυτά των κυβερνήσεων. Οι συστοιχίες αρμάτων μάχης να παρελαύνουν και να κινούνται σε δρόμους πόλεως και οι στρατιώτες να καταλαμβάνουν κυβερνητικά κτίρια ή αλλά σημεία υποδομών, είναι μια τακτική που συνέβαινε άλλοτε.

Η διατύπωση του Ουμπέρτο Εκο είναι πιο διαχρονική από ποτέ, πάνω σε αυτό το ζήτημα «Πριν από λίγο καιρό, αν θέλατε να καταλάβετε την πολιτική δύναμη σε μια χώρα δεν  είχατε παρά απλώς να ελέγξετε τον στρατό και την αστυνομία. Σήμερα μόνο στις πιο καθυστερημένες χώρες οι φασίστες στρατηγοί, κατά το πραξικόπημα, εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τανκς.

Αν μια χώρα έχει φτάσει σε υψηλό βαθμό εκβιομηχάνισης, αλλάζει ολόκληρο  το σκηνικό. Την επομένη μέρα της πτώσης του Χρουστσόφ, οι συντάκτες της Pravda, Izvestia, και οι επικεφαλείς του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης αντικαταστάθηκαν. Ο στρατός δεν κλήθηκε. Σήμερα μια χώρα ανήκει στο άτομο που ελέγχει τις επικοινωνίες.»

Οι διάφορες μορφές επιβολής νομοθεσιών, συντάγματος ή και μορφή διακυβέρνησης , προέδρων και πρωθυπουργών θα γίνεται μέσα από «δημοκρατικά μέσα» ελεγχόμενα όμως μέσα ενημέρωσης, που εκθειάζοντας το σύστημα της αρεσκείας τους προβάλλοντας παράλληλα την ανικανότητα κάποιο ηδη υπάρχων στην εξουσία και με διάφορα σκάνδαλα υπαρκτά ή τεχνητά και σε συνάρτηση με την ελεγχόμενη ανεργία ή οικονομικό πόλεμο μέσω χρηματιστηρίων κτλ, εύκολα θα πείθουν τους λαούς στο να εκλέξουν κάποιον που νομίζουν ότι επέλεξαν αλλα θα είναι ήδη ο πρώτος επιλαχόν.

Άλλωστε όση κρίση και τελματώδης κατάσταση και αν περιέλθει μια χώρα, πολλές φορές ισως να μην στερήσουν από τον απλό πολίτη το δικαίωμα στην ενημέρωση μεσα από την τηλεόραση, και ποτέ οση χρεοκοπία και αν υπάρξει σε επιχειρήσεις δημόσιες ή μη, κάποιοι τηλεοπτικοί σταθμοί θα συνεχίσουν να εκπέμπουν.

Όπως και να έχει άνθρωποι από όλα τα μέρη και πλάτη της γης, από τις φαβέλες της Βραζιλίας μέχρι τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης, και από την Ισλανδία μέχρι και στην Σιέρα Λεόνε, θα έχουν την επιθυμία η δύναμη να ανήκει πραγματικά στον λαό, ανεξάρτητα αν είναι χώρες αναπτυγμένες ή αναπτυσσόμενες, με ή και χωρίς τηλεόραση και ιντερνέτ.