Η ημέρα αυτή αποτέλεσε και το επίλογο μιας σταδιακής
αποξένωσης και παραχάραξης της Δύσης από την ανατολική Ορθόδοξη παράδοση. Ήδη από
το 1009 οι Φράγκοι είχαν εγκαταστήσει δικούς τους πάπες στην Ρώμη και σταδιακά εξέφραζαν
αιρετικές απόψεις και παραχαράξεις αποκόπτοντας το άλλοτε αυτό πατριαρχείο από τα
υπόλοιπα της Ανατολής.
16
Ιουλίου 1054
Ο
καρδινάλιος Ουμβέρτος και δύο άλλοι λεγάτοι εισέρχονται στην Αγία Σοφία
(Κωνσταντινούπολη) κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας και επιδίδουν παπική
βούλα σύμφωνα με την οποία αφορίζεται ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ Α΄
Κηρουλάριος. Το γεγονός οδήγησε στο Σχίσμα του 1054, που διαίρεσε τη Δυτική και
Ανατολική Χριστιανική Εκκλησία. (Πηγή βικιπαίδεια)
Ουσιαστικά το 1054 οριοθετεί όχι μόνο το σχίσμα αλλά
και την αφετηρία αυτού που λέγεται μεσαίωνας, όχι με την έννοια χρονολογικής περιόδου
αλλά αυτή του αναχρονισμού. Η δύση θα αποτελέσει
έδρα ενός εχθρού της Ορθοδοξίας που μέσα από τα στίφη των τυχοδιωχτών που συμμετείχαν
στις γνωστές αλλά και τις δευτερεύουσες σταυροφορίες όχι μόνο στην Βυζαντινή
αυτοκρατορία αλλά και στις χώρες τις Πολωνίας αλλά και της Ρωσίας.
Η Ορθόδοξη εκκλησία θα είναι η μονή που θα διατηρήσει
την πίστη και τη παράδοση ανόθευτη ,με το μεγαλύτερο μέρος των πιστών της να βρίσκονται
στην περιοχή της Βαλκανικής , της Ρωσίας και της Υπερκαυκασίας γεωργίας αλλά
και διάσπαρτοι σε ολόκληρη την οικούμενη. Η δύση τόσο η παπική αλλά και οι προτεστάντες
καθώς και οι άλλες παραφυάδες θα αποτελούν μόνο Χριστιανικές κοινότητες , η ιστορία
της Δυτικής Ευρώπης και των νέων χωρών της Αμερικής θα στιγματιστούν στην μετέπειτα συνέχεια τους από αυτό το γεγονός
που συνέβη το στις 16 Ιουλίου το 1054 μ.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου