Δημοσάρι: ένα Βυζαντινό μονοπάτι

Δημοσάρι ονομασία φαραγγιού το οποίο βρίσκεται βορειότερα του χωριού Ρούκλια και Β.Δ της Όχης και αποτελεί ένα από τα γνωστότερα περιπατητικά μονοπάτια της Καρυστίας.
Ουσιαστικά πρόκειται για χαράδρα ή ρεματιά που διασχίζει μια πράσινη έκταση με αφετηρία τους «πνεύμονες» του Όρους Όχη καταλήγοντας ανατολικά στις ακτές του χωριού Καλλιανού.

Η ονομασία «Δημοσάρι» αποτελεί βυζαντινό τοπωνύμιο και πιθανότατα προήρθε από το «δημοσάριος» τίτλος αυτού που κατείχε δημόσια κτήματα κατά την βυζαντινή εποχή. Παράλληλα το πέρασμα αυτό αποτελούσε και την κύρια αρτηρία μεταξύ της Καρύστου και των επί μέρους χωριών κτισμένα βόρεια ή Β.Α της Όχης και που ήταν κατά μήκος των ανατολικών ακτών της Εύβοιας.

Ο Σταμάτης Καρατζάς[1]  ο οποίος είχε ασχοληθεί με το συγκεκριμένο θέμα αναφέρει σχετικά: « Στην περιοχή αυτή υπάρχουν και άλλα τοπωνύμια βυζαντινής καταγωγής, που συνήθως προέρχονται από το όνομα του ιδιοκτήτη, όπως Καλλιανού, Καλλέργη, Λογοθέτη, Δρογγάρη, Κομνηνώ, Πικέρμι, ίσως τα Γιαννίτσι, Άγιος Μάμας».

Η κύρια δραστηριότητα των κατοίκων εκεί ήταν η αλιεία πορφύρας, τα χωριά Καλλιάνοι, Άγιος Δημήτριος και το Γιαννίτσι είναι μερικά από τα μέρη της ανατολικής εσχατιάς του νησιού λάβαινε χώρα η συγκεκριμένη ενασχόληση και η μεταφορά της προς το λιμάνι της Καρύστου γίνονταν μέσα τον δρόμο «Δημοσάρι» κατά την εποχή εκείνη.

Η ιστορία της νότιας Εύβοιας από τον 1^ο  μέχρι και τον 10^ο αιώνα μ.Χ  ουσιαστικά είναι άγνωστη. Χωριά και τοπωνύμια που είναι σε άμεση συνάρτηση με το φαράγγι Δημοσάρη, καθώς και οι επί μέρους οικισμοί και συνοικισμοί διάσπαρτοι στην κατάληξη της ρεματιάς και τις ακτές του Καλλιανού, δεν είναι παρά ονομασίες με ρίζες από επίθετα Βυζαντινών οικογενειών ή κατοίκων και ουσιαστικά αποτελούν μια επιπλέον ένδειξη για την ύπαρξη χωριών την εποχή του Βυζαντίου  εκεί στις υπώρειες της Όχης και πέριξ του Ακρ. Καφηρέα.

---

[1] Καρατζα Κ. Σταμ. (ΑΕΜ) ΤΟΜΟΣ Η, Δημοσάρι ευβοϊκό τοπωνύμιο Βυζαντινής καταγωγής,1961,σελ.121