Ανεμογεννήτριες , ένα παροδικό ή παγιωμένο φαινόμενο στην Όχη και τον Κάβο Ντόρο;

Η εγκατάσταση των ανεμογεννητριών και κατ’ επέκταση δημιουργία αιολικών πάρκων ή αλλιώς σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, στα μέρη αυτά του όρους Όχη και του Κάβο Ντόρου, αποτέλεσε κάτι το καινοφανές. Η ύπαρξη και δημιουργία εργοταξίων, η παρουσία βαρέων οχημάτων καθώς και σημαντικού εργατικού δυναμικού στην διάρκεια των εργασιών για την τοποθέτηση των σύγχρονων αυτών «ανεμόμυλων» στην περιοχή, αποτελεί ταυτόχρονα και το σύγχρονο μοτίβο της.

Πρόσβαση σε άλλοτε άγνωστα μέρη

Η θεμελίωση και η δημιουργία βάσεων των εγκαταστάσεων αυτών, πέραν των οποίων παραμέτρων αποτέλεσε και την έναρξη για την διάνοιξη νέων δρόμων και την βελτίωση της υποτυπώδους ή υπάρχουσας αγροτικής οδοποιίας, στα σημεία τοποθεσίας των ανεμογεννητριών. Οι θέσεις «Μηλιά», «Κερασιά», κορυφογραμμές και περιοχές του Καφηρέα, που απορρέουν από την Όχη, είναι προσβάσιμες μέσω της υφιστάμενης διαδρομής ένεκα των εργασιών στα μέρη αυτά.

Η περιοχή μετά από 15-20 χρόνια.

Οι μεταλλικοί αυτοί ανεμοκινητήρες, οι μπουλντόζες, τα φορτηγά και παράλληλα τα διάσπαρτα ποιμνιοστάσια, σε συνδυασμό με την Άνδρο και τα άλλα νησάκια στον ορίζοντα που αχνοφαίνονται στον νότο αλλά και στην ανατολή, θα είναι το νέο περίγραμμα αυτού του τόπου και το στερεότυπο στις περιγραφές των όσων κατοικούν, διανύουν ή φωτογραφίζουν τα μέρη αυτά.

Αυτό που λέγεται «ανεμογεννήτριες» θα ταυτιστεί με τα μέρη αυτά του Κάβο Ντόρου για τις επόμενες δυο ή ίσως και τρεις δεκαετίες, μέχρι να παρέλθει και αυτή η επένδυση. Η εξέλιξη και επίτευξη των τεχνολογιών, οι ενεργειακοί χάρτες μεταβάλλονται, δημιουργώντας νέες συνθήκες και ανάγκη χρηματοδότησης άλλων πηγών και την απόσυρση ή και εγκατάλειψη των προηγούμενων, με συνέπια κάτι το παγιωμένο να γίνεται παροδικό.

Οι εργασίες άλλοτε

Η περιοχή του Κάβο Ντόρου και παλαιότερα είχε προσελκύσει το ενδιαφέρων ξένων εταιριών, όπως μιας γαλλικής μεταλλευτικής τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα στο χωριό Καλλιανού, που πραγματοποίησε εργασίες εξόρυξης χρυσού και εγκαταλείφτηκε στην πορεία λόγο του πολέμου. 

Άραγε να συμβεί και τώρα το ίδιο; Μένοντας κάποτε τα αεροκίνητα κομμάτια με τόνους τσιμέντου στις βάσεις τους, με ένα ανεξέλεγκτο αριθμό επιφέροντας τις όποιες επιπτώσεις και αλλοιώσεις προσβάλλοντας συνάμα κάθε αισθητική, θα αποτελούν παλιά σίδερα που θα καταρρέουν σταδιακά, όταν οι εταιρίες τους θα έχουν μεταφέρει αλλού τις δραστηριότητες τους ή θα έχουν συγχωνευτεί ή δεν θα υφίστανται; Πως θα είναι μετά από μερικά χρόνια ο τόπος αυτός; Ίσως και πάλι ξεχασμένος και εγκαταλειμμένος με τα σκουριασμένα αυτά σίδερα ή αλλαγμένος με κάποια έργα και υποδομές που θα καθιστά τον τόπο και τους κατοίκους συμμέτοχους στα όποια οφέλη και όχι απόντες όλου αυτού του εγχειρήματος.

Το άλλοτε τοπίο με τις χιονισμένες βουνοκορφές θα συνοδεύεται πλέον με κάποια ανεμογεννήτρια στο φόντο της και την αντίστοιχη ειδική σήμανση, όπως αυτής «προσοχή εκτέλεση εργασιών».

Η σωστή κατανομή και τοποθέτηση αυτών θα συμβάλει στην ανάπτυξη της περιοχής και οι α/γ θα εναρμονίζονταν πλήρως με το τοπίο, που αποτελεί κατεξοχήν ένα φυσικό πάρκο, που παραμένει αναξιοποίητο και που συνάμα είναι ενταγμένο στο NATURA 2000.

Πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση, αν για παράδειγμα στην γεωγραφική περιοχή του Κάβο Ντόρου, τοποθετούνταν από την αρχή 20-30 ανεμογεννήτριες;

Τα οφέλη θα ήταν εξίσου σημαντικά και οι επεμβάσεις στο περιβάλλον θα ήταν πιο περιορισμένες και σε κάποιες περιπτώσεις σχετικά αμελητέες, όταν μάλιστα ανά μερικά μέτρα ή χιλιόμετρα απαντώνταν 1-2 ανεμοκινητήρες την ίδια στιγμή που οι περισσότερες θα κατέκλυζαν βραχονησίδες ή ακατοίκητα νησιά.

Με βάση τα παραπάνω που θα είχε ως συνέπεια οι παρεμβάσεις στο τοπίο να είναι σχετικά ανύπαρκτες ή να επιλέγονταν ενας ξερότοπος για πιο μεγάλο αριθμό ανεμογεννητριών που σε συνδυασμό με τα όποια οικονομικά οφέλη μέσω των τελών που θα αποδίδονταν στις επί μέρους κοινότητες της περιοχής αυτής, θα δημιουργούσε μια άλλη εξίσου σημαντική εξέλιξη στα μέρη αυτά.