Στο χώρο αυτό βρίσκεται και μια από τις παλαιότερες εκκλησίες της περιοχής, η Παναγία στους Λενοσαίους όπως λέγεται και η οποία χρονολογείται από τα βυζαντινά χρόνια , κάπου το 12ο αιώνα μ.Χ.
Γεγονός που καταδεικνύει ότι ο χώρος και κατοικούνταν από τότε και αποτελούσε ένα θρησκευτικό σημείο συνάντησης και σύναξης για τους ανθρώπους τότε, που κατέκλυζαν αυτό το ναό μέσα σε αυτό το απαύγασμα από τα τρεχούμενα νερά και το περιτοίχισμα από τα αειθαλή δέντρα.
Άνωθεν σε μια απόσταση περίπου 20 λεπτών, βρίσκονται οι καταρράκτες και εκεί τελειώνει το φαράγγι του Δημοσάρι ή αυτή η διαδρομή και κατόπιν καταλήγει στην θάλασσα, μονοπάτι που τα παλιά χρόνια ένωνε την Κάρυστο και τα χώρια αυτά, στις ακτές των οποίων κάποιοι άνθρωποι ασχολούνταν με την αλιεία πορφύρας.
Οι εργασίες συντήρησης που έγιναν με καλή πρόθεση, έκρυψαν τις πέτρες και συνεπώς την φυσική ταυτότητα του ναΐσκου αυτού, που ένας ανυποψίαστος ή μη γνωρίζοντας δεν θα καταλάβαινε ότι πρόκειται περί μιας εκκλησίας χιλιάδων χρόνων.
Τώρα γιατί κτίζονταν μέσα σε μη προσβάσιμα ή δυσπρόσβλητα μέρη, τα αίτια είναι πολλά. Το πιο πιθανών να ήταν για λόγους να μην διακρίνονται ή φαίνονται από πειρατές και κουρσάρους που τα χρόνια αυτά λυμαίνονταν τα παράλια του Αιγαίου.
Στο χωριό αυτό που πηγαίνει κανείς μέσα από ένα χωματόδρομο περίπου 4 χλμ. και διέρχεται μια γέφυρα και μια δεύτερη πριν σταθμεύσει σε μια αλάνα. Την ήμερα αυτή άνθρωποι από τα γύρω χωριά καθώς και τα γειτονικά του ακρωτηρίου Καφηρεά, (Πρινιά, Αμυγδαλιά , Σχίζαλη), πηγαίνουν στην εκκλησία αυτή τον 15Αυγουστο, στην γιορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου.
Ο Ναός αυτός αποτελεί ένα σπουδαίο κληροδότημα και από αυτούς στην Νότια Εύβοια που χρονολογούνται από την εποχή του Βυζαντίου. Ο χώρος του ναού καθώς και το περιβάλλον που βρίσκεται είναι ένα από τα ωραιότερα στην περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου