Εθνομάρτυρες της Μικρασιατικής καταστροφής

Οι Άγιοι Χρυσόστομος Σμύρνης, Αμβρόσιος Μοσχονησιών, Γρηγόριος Κυδωνιών, Προκόπιος Ικονίου και Ευθύμιος Ζήλων. Οι ιεράρχες αυτοί που αποτέλεσαν αγίους και συνάμα εθνομάρτυρες κατά την Μικρασιατική καταστροφή.

 

Η Κυριακή αυτή, όπως κάθε χρόνο αυτή που προηγείται της γιορτής του Τιμίου Σταυρού, είναι η μνήμη των προαναφερομένων καθώς και όλων αυτών που σφαγιάστηκαν τις μέρες εκείνες, του 1922.

 

1,5 εκατομμύριο Έλληνες  και άλλοι λαοί Χριστιανοί ήσαν ο απολογισμός  της θηριωδίας που συνέβη τότε και θεωρείται από τις μεγαλύτερες καταστροφές του ελληνικού έθνους, μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης.

 

Η Μικρά Ασία που για αιώνες αποτέλεσε το λίκνο  και τόπο που ήταν η κύρια Ελλάδα, με τους Έλληνες να είναι πρωτοπόροι στο ελεύθερο εμπόριο και να ανθούν τα μέρη αυτά οικονομικά και πολιτισμικά, το  μέρος αυτό θα το διαδεχτούν οι φλόγες και ο όχλος που θα προβεί σε φρικαλεότητες τις οποίες πρέπει να μαθαίνουμε όλοι μας, όχι για να θυμόμαστε την εχθρότητα των άλλων μα κυρίως για τα λάθη που έγιναν τότε και να μην επαναληφτούν στο μέλλον.

 

Χιλιάδες έλληνες θα αναγκαστούν να φύγουν ως πρόσφυγες και  μέσα στην λαίλαπα και μπροστά στα απαθή βλέμματα των «συμμάχων» που σε κάποιες περιπτώσεις ράβδιζαν τα χέρια όσων προσπαθούν να αποβιβαστούν στα πλοία τους. Άλλοι θα σκοτωθούν και θα σφαγιαστούν, μέσα σε αυτήν την αντάρα και καταστροφή, μιας παράλιας πόλης που ήταν ένας φάρος της Ελλάδας στην περιοχή της Μ. Ασίας.

 

 

Ημέρα εθνικής μνήμης Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος

 

Σύμφωνα με την βικιπαίδεια

Η Γενοκτονία των Ελλήνων είναι η συστηματική εξόντωση, των ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή της Μ. Ασίας (κυρίως της Ιωνίας, Καππαδοκίας, Πόντου, Βιθυνίας)και  της Ανατολικής Θράκης και συνέβη από το 1913 μέχρι και το 1922, από τους μηχανισμούς της οθωμανικής κυβέρνησης  των εθνικιστών Νεότουρκων και του τουρκικού εθνικιστικού κινήματος του  κεμάλ.

 

Η γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Οι εκτιμήσεις για τις ανθρώπινες απώλειες την περίοδο από το 1912 ως το 1922 ξεκινούν από 200-300 χιλιάδες και φτάνουν, κατά ορισμένους Έλληνες μελετητές τις 800.000 - 1.200.000 ψυχές.