Πως προήλθε η ονομασία Κάβο Ντόρος, μια ξένη λέξη που επικράτησε μέχρι σήμερα

Καφηρέας ακρωτήρι της Εύβοιας, το οποίο βρίσκεται επί του νοτιοανατολικού άκρου του νησιού και αποτελεί απόληξη του όρους Όχη. Θεωρείται από τα πιο επικίνδυνα περάσματα για την ναυσιπλοΐα ενώ είναι γνωστό για το τρικυμιώδες της περιοχής. Το ακρωτήριο αυτό ακόμη είναι πολύ περισσότερο γνωστό με την ονομασία Κάβο Ντόρο, μια λαϊκή ονομασία η οποία χαρακτηρίζει και φέρει η ευρύτερη γεωγραφική περιοχή.

Το μεσαίωνα όταν η Ευβοια και τα νησιά του Αιγαίου ήσαν υπό την κατοχή των Βενετών, ανάγεται και η ονομασία Κάβο Ντόρο, η οποία αποδόθηκε από τους βενετσιάνους θαλασσοπόρους που διέρχονταν το μέρος αυτό, τον 13^ο και 14^ο αιώνα. Η λέξη αυτή είναι ιταλική και συγκεκριμένα γενουάτικη, με το πρόθεμα Cavo να σημαίνει τον κάβο (το ακρωτήρι) και το D’ Oro που μεταφράζεται χρυσός, πολλές φορές και στα ελληνικά γράφεται Κάβο Ντ’ Όρο.

 

Σε παλαιότερους χάρτες επί των πλείστων επισημαίνεται με την ονομασία –έστω με παραφθορές- ως Cave Doro, Capo ή Cape, ενώ άλλοτε αναφέρεται ως  Cape Caphereous δηλ. Καφηρέας ή άλλοτε Ξυλοφάγος με χαρακτηριστικότερη την «χάρτα της Ελλάδας» του Ρήγα Φεραίου. Η ονομασία Κάβο Ντόρος, όσο αφορά την προέλευσης της,  κινείται ανάμεσα σε θεωρίες που σχετίζονται με παραδόσεις, θρύλους ή απλά ιστορικά τεκμήρια όπου κάποιοι συγγραφείς παρέθεσαν, μέσα από τη δική τους οπτική γωνία.

 

Στην διάρκεια της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης το 1204 και για τα επόμενα 50 χρόνια, οι γαλέρες των δυτικοευρωπαίων έμφορτες με χρυσό, πολύτιμα αντικείμενα, χειρόγραφα κτλ. διέπλεαν συνήθως το στενό μεταξύ Ευβοίας και Άνδρου, προς τα λιμάνια κυρίως της Γένοβας και της Βενετίας.

Η πειρατεία την εποχή εκείνη καθώς και οι θυελλώδεις άνεμοι που επικρατούσαν ανέκαθεν στην περιοχή του Κάβο Ντόρου,  είχε ως αποτέλεσμα το ναυάγιο των πλοίων καθώς και την απώλεια του φορτίου τους, με συνέπια ο βυθός της θάλασσας σε αυτό το σημείο να βριθούσε από τους διαφόρους αυτούς θησαυρούς. Αυτό το γεγονός αποτέλεσε την αιτία, σύμφωνα με μια εκδοχή, να χαρακτηρισθεί το ακρωτήριο αυτό ως ο Κάβο του χρυσού.

Η άσχημη πλευρά της ιστορία είναι ότι πιθανών απωλέσθηκε ή δεν βρέθηκε ακόμα σημαντικό μέρος από τους υλικούς και πνευματικούς θησαυρούς του Βυζαντίου.

Μια άλλη άποψη αναφέρει ότι η πρόπτωση των ακτινών του ηλίου κατά την ανατολή και ο χρωματισμός τους πάνω στη θάλασσα, δηλ. η χρυσαφή απόχρωση αποτέλεσε μια άλλη σημαντική αιτία του ομώνυμου χαρακτηρισμού.

 

Οι παραπάνω εκδοχές ή θεωρίες πιθανών να συγκλίνουν, να αλληλοσυμπληρώνονται ή και να θεωρούνται αβάσιμες, καθώς σύμφωνα με μια άλλη άποψη η πρώτη ονομασία του ακρωτηρίου ήταν αυτή του     Cavo duro, που σημαίνει σκληρό ή δύσκολο πέρασμα, η αντιγραφή όμως από χάρτη σε χάρτη είχε ως αποτέλεσμα το u να μετατράπηκε σε o όπου και προήλθε και παρέμεινε  η λέξη Cavo D’oros.

 

Οι παραπάνω εκδοχές ή θεωρίες, πιθανών να συγκλίνουν, να αλληλοσυμπληρώνονται ή και να θεωρούνται και αβάσιμες, καθότι σύμφωνα με μια άλλη άποψη η πρώτη ονομασία του ακρωτηρίου ήταν αυτή του Cavo duro, που σημαίνει σκληρό ή δύσκολο πέρασμα, και η αντιγραφή από χάρτη σε χάρτη είχε ως αποτέλεσμα το u να μετατράπηκε σε o όπου και προήλθε και παρέμεινε  η λέξη Cavo D’oros.

 

Όμως να λάβουμε υπόψη ότι στα μέρη αυτά, συγκεκριμένα στο χωριό Καλλιανοί  γίνονταν εξόρυξη χρυσού συνεπώς καθόλου τυχαία η ονομασία αυτή, καθώς στα βουνά αυτά που βρίσκεται και το ακρωτήριο, υπήρχε χρυσός και αυτή την πληροφορία γνώριζαν οι βυζαντινοί και μετέπειτα οι βενετοί.

 

Η ονομασία του ακρωτηρίου Κάβο Ντόρος παραμένει γνωστή και προκαλεί αισθήματα φόβου και πρόκλησης για τους ναυτικούς που διέρχονται το σημείο αυτό. Μολονότι όμως που αποτελεί  ένα φημισμένο ακρωτήρι για την Ελληνική και ξένη ναυσιπλοΐα, εντούτοις το μέρος  αυτό με τα χωριά  που φέρει αυτή την λαϊκή ονομασία, παραμένει ένας αφανής και άγνωστος τόπος.