Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ και η θαυματουργή πηγή

Από τις αγιότερες μορφές της Ρωσικής Ορθοδοξίας είναι ο  Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ένα πρόσωπο στο οποίο συνέρρεαν πλήθος ανθρώπων από όλα τα μέρη της Ρωσίας , στο δάσος του Σάρωφ , κατά τον 19ο αιώνα.

Κατάγονταν από την πόλη Κουρσκ και σε νεαρή ηλικία κατευθύνθηκε στο Μοναστήρι του Σάρωφ, αργότερα χειροτονήθηκε Ιερέας και για κάποιο διάστημα της ζωής του, απομονώθηκε στο δάσος της περιοχής.

Αργότερα θα δέχονταν τους ανθρώπους που θα τον επισκέπτονταν για να αποκομίσουν τις συμβουλές του, να μιλήσουν και να εξομολογηθούν σε εκείνον. Λέγεται ότι και ο Τσάρος της εποχής εκείνης, είχε επισκεφτεί τον άγιο στην καλύβη του στο δάσος.

Έτρεφε απέραντη ευλάβεια προς την Υπεραγία Θεοτόκο και μάλιστα στην ζωή του είχε αξιωθεί να τον επισκεφτεί η ιδία η Μητέρα του Θεού. Άλλωστε σε πολλές εικόνες που ιστορείται απεικονίζεται και η Θεοτόκος.

 

Στο μέρος αυτό που ζούσε, ανέβλυσε μια πηγή, το νερό της οποίας αποτελεί άγιασμα.

Ο Άγιος Σεραφείμ κοιμήθηκε ειρηνικά στις 2 Ιανουαρίου του 1832, η μνήμη του τιμάται τόσο αυτή την ημέρα καθώς και στις 19 Ιουλίου, οπού και η ανακομιδή των Ιερών του λειψάνων.

 

Η θαυματουργή πηγή

 

Ο Άγιος Σεραφείμ είχε δει κοντά σε ένα σημείο που λέγοντα η πηγη του Θεολόγου , κοντά σε αυτό το σημείο είδε  να στέκεται η Μητέρα του Θεού, συνοδευόμενη, όπως συνήθως, από τους αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη. Κτύπησε τη γη με το σκήπτρο της και ‘’ανάβλυσε μια πηγή με καθαρό νερό’’. Η Βασίλισσα του Ουρανού υποσχέθηκε πως το νερό αυτής της πηγής θα ήταν πιο αποτελεσματικό και από το νερό της κολυμβήθρας της Βηθεσδά. Στην Ιερουσαλήμ, οι ιάσεις, καθώς διηγείται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ( Ιωαν. 5,4) δεν γίνονταν παρά μετά την κάθοδο του Αγγέλου. Στο Σαρώφ όμως οι άρρωστοι θεραπεύονταν κατά πλήθη καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Ο Άγιος Σεραφείμ έκτισε γύρω από την πηγή ένα πεζούλι και σχημάτισε ένα πηγάδι. Εστελνε τους αρρωστους να πιουν από αυτό το νερό ή να ρίχνουν πάνω στα μελή τους. Πολλοί έβρισκαν την υγεία τους.

 

Ας αναφέρουμε τώρα παραδείγματα θαυματουργικών θεραπειών από το νερό της πηγής του Αγ. Σεραφείμ, τα οποία συνέβησαν τον καιρό που ο Άγιος βρισκόταν εν ζωή.

Στην διάρκεια κάποιας επίσκεψης στον π. Σεραφείμ η Τατιάνα Βασίλιεβνα Μπαρίνοβα παραπονέθηκε σε αυτόν για την ασθένειά της. Είχε έναν ανίατο καρκίνο στο χέρι της και ολόκληρος ο βραχίονάς της ήταν δεμένος με επιδέσμους. Ο π. Σεραφείμ της είπε να πλύνει το χέρι της με νερό από την πηγή. Η Τατιάνα Βασίλιεβνα στην αρχή σκέφθηκε: «Πώς μπορώ να το κάνω αυτό, όταν το χέρι μου χειροτερεύει από την παραμικρή επαφή με οποιοδήποτε υγρό»; Όμως υπάκουσε και έπλυνε το χέρι της. Αμέσως το λεπιδωτό δέρμα άρχισε να πέφτει από το χέρι της και από τότε και τα δύο της χέρια είναι καλά.

 

Νεότερα χρόνια

Όταν έκλεισε το μοναστήρι οι σοβιετικές αρχές έκρυψαν την πηγή και τη δεκαετία του πενήντα έριξαν τσιμέντο.

 

Εντούτοις, τη δεκαετία του εξήντα ο Άγιος Σεραφείμ άρχισε να εμφανίζεται στη στρατιωτική ζώνη μεταξύ Σαρώφ και Ντιβέγεβο. Πολλοί στρατιώτες τον είχαν δει και έκαναν αναφορά ότι βλέπουν έναν γέρο με άσπρο ζωστικό και ένα ραβδί στο χέρι. Τον πυροβολούσαν αλλά δεν τον άγγιζαν οι σφαίρες.

Μία νύχτα, τη δεκαετία του εξήντα, ο Άγιος εμφανίστηκε μπροστά στους στρατιώτες και όπως κάποτε η Παναγία, με ένα ραβδί χτύπησε έναν βράχο και από εκεί ανάβλυσε μια πηγή.
Οι στρατιώτες και οι φύλακες σοκαρίστηκαν τόσο πολύ που όταν άρχισαν να φτάνουν οι πιστοί (τους οποίους είχε ειδοποιήσει ο Άγιος) κανένας δεν τους εμπόδισε να φτάσουν στην πηγή. Αυτό συνέχισε να γίνεται μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του’70 όταν αποφάσισαν να κλείσουν την πηγή. Όταν η μπουλντόζα ξεκίνησε τη δουλειά για να χώσει την πηγή, χάλασε. Ο ένας εργάτης αναγκάστηκε να πάει να φέρει ένα ανταλλακτικό.
Εν τω μεταξύ ο άλλος εργάτης που καθόνταν στη μπουλντόζα ανέφερε ότι είδε έναν άντρα με άσπρο ζωστικό να έρχεται από το δάσος προς το μέρος του και να τον φωνάζει με το όνομα του:
-Βασίλη, γιατί καταστρέφεις την πηγή μου;
-Επειδη τέτοια διαταγή έχω, είπε αυτός εκνευρισμένος.
– Ο Άγιος του είπε, δεν θα τα καταφέρεις.
Το ανταλλακτικό που έψαχναν δεν βρέθηκε. Μετά από τρεις μέρες όμως και ενώ η μπουλντόζα ήταν έτοιμη να ξαναρχίσει δουλειά, έλαβαν ένα επείγον μήνυμα από τη Μόσχα που έλεγε ότι το δάσος ανακυρήσσεται ως εθνικά προστατευόμενο και οτι δεν βρίσκεται υπό στρατιωτική επιτήρηση.

Ο Βασίλης, που δεν πίστευε, ανέφερε το γεγονός στη μητέρα του και εκείνη τον πήρε στην μοναχή Μαργαρίτα, η οποία ήταν η μόνη αδελφή από την αδελφότητα του προεπαναστατικού Ντιβέεβο που ζούσε. Εκείνη του έδειξε μια εικόνα του Αγίου Σεραφείμ και αυτός τον αναγνώρισε.

Αυτή η πηγή υπάρχει και σήμερα. Χιλιάδες πιστοί πηγαίνουν εκεί καθημερινά για να γίνουν καλά αλλά και για να πάρουν ευλογία.

Πηγή https://iconandlight.wordpress.com/2018/07/31/24697/