Κωνσταντινούπολη, ξημερώματα 29ης Μαΐου 1453, οι μαχητές, ο λαός και ο αυτοκράτορας στις επάλξεις καθώς γνωρίζουν ότι αυτή η μέρα θα είναι ίσως η πιο κρίσιμη για την πόλη αυτή, καθώς η επίθεση των τούρκων θα είναι σφοδρή.
Την προηγούμενη μέρα γίνεται Θεια Λειτουργία και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος θα προσευχηθεί και θα κοινωνήσει μέσα σε μια έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα με το απλο λαό να προσεύχεται μέσα στην εκκλησία. Η Αγία Σοφιά είχε ανοίξει να λειτουργήσει και πάλι, μετά από το Δεκέμβριο του 1452 που παρέστησα Ορθόδοξοι μαζί με λατίνους, καθώς προσδοκούσαν ή δεχόντουσαν πιέσεις για την ένωση των εκκλησιών. Ο Παλαιολόγος φυσικά παρέμεινε πιστός στην Ορθοδοξία.
Οι βουμβαρδες άρχισαν να χτυπούν τα τείχη της Κωνσταντινούπολης και οι επιθέσεις να γίνονται έντονες, ξαφνικά η κερκοφόρα ήταν η αιτία να εισέλθουν, μια θυρα που έμεινε παρομοίωσης καθότι έκτοτε αναφέρεται «οι κερκόπορτες ανοίγουν από μέσα».
Οι μαχητές δίνουν το αγώνα τους , η πόλη ξαφνικά θα χαθεί και μαζί με αυτήν και ο αυτοκράτορας της, που ουδέποτε μαθεύτηκε τι συνέβη και που πήγε, προφανώς ετάφη σε ένα σημειο που το γνωρίζουν λίγοι, όμως ο θρύλος το έκανε να εχει μαρμαρώσει όπως και τον Ιερέα που λειτουργούσε στην Αγία Σοφιά ουδέποτε τέλειωσε, μια Πόλη που λάμπρυνε την οικούμενη για τόσους αιώνες και ξαφνικά με το χαμό της «πάγωσε» ο χρόνος στην Κωνσταντινούπολη, ο βασιλιάς θα μείνει στην παράδοση και στις συνειδήσεις των ελλήνων και των Ρωμιών μαρμαρωμένος και η Αγία Σοφιά θα είναι εκεί να λάμπει χωρίς τις καμπάνες της να χτυπούν.
Η 29 Μαΐου αναφέρεται ως επέτειος άλωσης της Κωνσταντινούπολης και στην μητρόπολη Αθηνών αυτή την ημέρα γίνεται τρισάγιο υπέρ των υπερασπιστών της βασιλεύουσας και του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
29 Μαΐου 1453 και ο χρόνος «πάγωσε» στην Βασιλεύουσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου