Λικάριος ο άσημος ιππότης του Κάβο Ντόρου

Ξεχωριστή θέση στην Βυζαντινή ιστοριογραφία της νότιας Καρυστίας θεωρείται το πρόσωπο του ιππότη Λικάριου, ενός άσημου ευπατρίδη, και υπήρξε αυτός που κατέκτησε για λογαριασμό των Βυζαντινών την Εύβοια, δίνοντας μια μικρή παύση στην εκεί φραγκοκρατία.

Ο Λικάριος ή Ικάριος, όπως αναφέρεται από σύγχρονους του, σχετίστηκε τόσο με την Κάρυστο αλλά και με τις δυσπρόσιτες πλαγιές του Κάβο Ντόρου, ωστόσο παραμένει ένα άγνωστο πρόσωπο του οποίου όμως η παρουσία, η δράση καθώς και οι ενέργειες του συνιστούν μια ιδιαίτερη παρένθεση στη μεσαιωνική ιστορία του νησιού.

Το κάστρο του, αυτό των Ανεμοπυλών, παραμένει ένα αινιγματικό φρούριο η ονομασία του οποίου δεν επισημαίνεται σε κανέναν χάρτη, ενώ οι Βυζαντινοί χρονογράφοι δίνουν αόριστες αναφορές κάνοντας τους σύγχρονους ιστορικούς να διίστανται ως προς την ταύτιση της θέσης του, πιθανότερη τοποθεσία προσδιορίζεται κάπου στην σημερινή Αρχάμπολη.

Ο Λικάριος ήταν αυτός που παντρεύτηκε την χήρα και αδελφή ενός Βενετού ηγεμόνα του νησιού, ο οποίος μη δεχόμενος αυτό το γάμο με έναν κατώτερης τάξης άνθρωπο αποτέλεσε την αιτία ο ιππότης αυτός να καταφύγει στα μέρη του Κάβο Ντόρου κάπου στο σημερινό χωριό Ζαχαριά.

Στην συνέχεια σύμπραξε συμμαχία με τον τότε αυτοκράτορα του Βυζαντίου Μιχαήλ Παλαιολόγο όπου σε συνδυασμό με την επικουρία που του απέστειλε ο τελευταίος μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα κατέκτησε το ένα μετά το άλλο κάστρα του Νεγρεπόντε, όπως λεγόταν η Εύβοια τότε από τους Βενετούς.

Παράλληλα ένας διακεκριμένος αξιωματούχος, που έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του Λικαρίου και των Βυζαντινών στο νησί, ήταν ο ναύαρχος Αλέξιος Δούκας Φιλανθρωπηνός μέσω του οποίου έγινε και η αποβίβαση περίπου 200 στρατιωτών κάπου στην σημερινή Αρχάμπολη. Ο ιστορικός Σπ. Λάμπρου αναφέρει[1]: «Η δε υπό του Λικαρίου εις τον ναύαρχον Αλέξιον Φιλανθρωπηνόν παράδοσις των Ανεμοπυλών έγεινεν αφετηρία πρός έναρξιν επεμβάσεως και επεκτάσεως των Βυζαντινών εν συμπράξει μετά του Λικαρίου».

Το Φεβρουάριο του 1276 οι βυζαντινοί δρόμωνες εμφανίζονται στη βενετοκρατούμενη Κάρυστο με επικεφαλή τον Λικάριο ο οποίος επανέρχεται στη γενέτειρα του που είχε ζήσει ως άσημος ιππότης Βικεντιακής καταγωγής και είχε αποχωρήσει εξαιτίας της αδιαλλαξίας των τοπικών αρχόντων κάποτε. Ο Ικάριος αξιωματικός που ηγείται των Βυζαντινών και ευρωπαίων μαχητών κατακτά την πόλη και το κάστρο της, τα οποία αποτέλεσαν ένα ακόμα επιστέγασμα και επίτευγμα των στόχων του, παράλληλα προάγεται σε ναύαρχο του βυζαντινού στόλου για τις υπηρεσίες του, βαθμός που αποδίδεται τότε για πρώτη φορά σε ξένο υπήκοο και ο οποίος υπήρξε ένας άσημος και ξένος ιππότης όπου το φρούριο του και το πέρασμα του έμειναν άγνωστα και χαμένα σε αυτά τα μέρη του Κάβο Ντόρου.

---

[1] Ιστορία της Ελλάδος μετ' εικόνων Υπό Σπυρίδωνος Π. Λάμπρου Τόμος ΣΤ΄, Εν Αθήναις: Παρά τω εκδότη Καρόλω Μπεκ 1888. σελ.376