Αν το 1970 δεν είχε πραγματοποιηθεί η αλλαγή του ημερολογίου στα χωριά ίσως ο Κάβο Ντόρος να ήταν για πολλά χρόνια ακόμη ή να παρέμενε η δεύτερη περιοχή στην Ελλάδα , μετά το Άγιο Όρος, που θα διατηρούσε το παλαιό ημερολόγιο. Όταν στην Ελλάδα έγινε η υιοθέτηση του λεγόμενου Γρηγοριανού ημερολογίου, από την πολιτεία το 1923 και από την εκκλησία το 1924, πολλές περιοχές της υπαίθρου, νησιά με σημαντικούς πληθυσμούς συνέχιζαν να ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο στις θρησκευτικές συνάξεις, γιορτές , πανηγύρια και οι ιερείς που ήσαν στην επίσημη εκκλησία και υπηρετούσαν ως εφημέριοι ή επισκέπτονταν τις περιοχές αυτές συμβάδιζαν όπως και οι κάτοικοι αυτών.
Στα χωριά του Κάβο Ντόρου η παράδοση αυτή ήταν μέχρι και το 1970, όμως διατηρήθηκε σε κάποια μέρη και υπάρχουν εκκλησιές στην περιοχή που γιορτάζουν με το παλαιό ημερολόγιο, όπως στο χωριό Αντιά και στο χωριό Καψούρι που βρίσκονται οι εκκλησιές αφιερωμένες στην Κοίμηση της Θεοτόκου και κάθε έτος τιμώνται στις 28 Αυγούστου /15 με το παλαιό.
Χωριά τα οποία μαζί με τον Πλατανιστό είναι μερικά που κάποιοι κάτοικοι αυτών ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο, το Καψούρι εθιμικά συγκεντρώνει πλήθος κόσμου κατά την ημέρα αυτή, που καταφθάνει στην εκκλησία από τα χωριά της περιοχής αλλά και την Κάρυστο.
Στο κάθε χωριό του Κάβο Ντόρου βρίσκονται περισσότεροι από δυο ναοί ή και τέσσερις καθώς και άλλοι που είναι διάσπαρτοι ή κτισμένοι σε παρακείμενα κτήματα και λόφους του κάθε χωριού.
Η κεντρική εκκλησία του κάθε οικισμού αποτελεί συνηθεστέρα και την τοπική γιορτή και πολιούχο , παλαιότερα οι γιορτές αυτές συνοδεύονταν εθιμικά από γλέντια με τοπικά όργανα στα καφενεία του κάθε χωριού.
Στο κάθε χωριό υπάρχει από ένας ναός που είναι αφιερωμένος στην Θεοτόκο και ιδιαίτερα σε μια θεομητορική γιορτή, κάτι που υπάρχει σε όλα σχεδόν τα χωριά του Κάβο Ντόρου.
Στα Αντιά ΒΔ του οικισμού υπάρχει μια καμαροειδής εκκλησία, η Κοίμηση της Θεοτόκου που επικράτησε να γιορτάζει και να λειτούργει ιερέας εκεί κάθε χρόνο στις 28 Αύγουστου (15Αυγουστος με το παλιό), στο Κόμιτο λίγα μόλις μέτρα νοτιότερα του κεντρικού δρόμου είναι ναός της Ζωοδόχου Πηγής και αποτελούσε την κεντρική γιορτή του χωριού, κάθε χρόνο την Παρασκευή μετά το Πάσχα.
Στο χωριό Ευαγγελισμός (πρώην Δράμεσι) ένας ναός με το μπλε και λευκό όπως όλα εκείνα στην περιοχή που δεσπόζει στο κέντρο του χωρίου , ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου που μέχρι το 1970 αποτελούσε την μεγαλύτερη γιορτή για τα χώρια του Κάβο Ντόρου με κατοίκους να φθίνουν από όλα τα γειτονικά αλλα και πιο μακρινά χώρια, από τον Καλλιανού , την Ζαχαριά, την Αμυγδαλιά.
Την ημέρα αυτή 25 Μαρτίου, κατέφθαναν εκατοντάδες και πολλοί εξ αυτών από την προηγούμενη μέρα και κοιμόντουσαν στις καμάρες, στα κελιά που υπάρχουν βόρεια στο περίβολο του ναού και τα οποία υπάρχουν μέχρι και σήμερα.
Μετά την Θεία Λειτουργιά γίνονταν περιφορά της εικόνας , λιτανεία που παλαιότερα έφτανε μέχρι κοντά στις ακτές , σε ένα λόφο νοτιότερα στην θέση «εικονοστάσι» , λέγεται ότι ο κόσμος έφτανε μέχρι νότια και οι υπόλοιποι ήσαν ακόμη στο κέντρο του χωριού.
Καψούρι
Στο Καψούρι, αν και το χειμώνα ελάχιστοι μένουν μόνιμα εκεί, η τοπική γιορτή αυτού προσελκύει τον περισσότερο κόσμο για τα δεδομένα της περιοχής και είναι ίσως από τις λίγες που διατηρήθηκε μέχρι σήμερα με την παρουσία τόσου κόσμου.
Όλες οι εκκλησιές του χωριού αυτού ανήκουν στους παλαιοημερολογίτες και η κεντρική εκκλησία, η Κοίμηση της Θεοτόκου που κατά παράδοση γιορτάζει στις 28 Αυγούστου (15 με το παλαιό) είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές στα μέρη εκείνα καθώς το πλήθος που συρρέει είναι σε ένα σημαντικό αριθμό.
Στο Καψούρι ο 15Αύγουστος με το παλιό, την ημέρα αυτή φτάνουν άνθρωποι από τον πλατανιστό, Αντιά, Ευαγγελισμό, Αμυγδαλιά, οι κάτοικοι του Καψουριού και πολλοί από την Κάρυστο.
Η Παναγία στο Καψούρι, μια εκκλησία νοτιότερα από τον δρόμο που φέρει κυανό και λευκό χρώμα και έξωθεν αυτής υπάρχουν τρεις μικροί τρούλοι με τις αντίστοιχες καμπάνες και στα ιστία αυτών κυματίζουν η ελληνική και η βυζαντινή σημαία.
Οι συνεισφορές των πιστών καθώς και οι φιλότιμες προσπάθειες των υπευθύνων συνετέλεσαν στο να βρίσκονται οι ναοί στο χωριό σε πολύ καλή κατάσταση και να έχουν γίνει έργα ανακαίνισης και αγιογραφίας , τέμπλου όπως στην κεντρική που φέρει αγιογραφίες επί των τοίχων και οροφής αυτής.
Η εικόνα της Κοίμησης της Θεοτόκου στο τέμπλο, χρονολογείται το 1908 και μας υπενθυμίζει όλους αυτούς τους προγενέστερους ανθρώπους που τα παλιά χρόνια πήγαιναν σε αυτό το εκκλησάκι τότε που όλοι γιόρταζαν σε μια ημερομηνία και έμεινε ακόμη και σήμερα, αποτελώντας ένα κομμάτι που θυμίζει την παράδοση αυτού του τόπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου