Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ

Του Δημήτρη  Κωνσταντακόπουλου 
Αυτά που κάνουμε  στην Ελλάδα, είναι αυτά που έκανε  ο καγκελλάριος Μπρούνινγκ σε μας  το 1930. Θα προκαλέσουμε εμφύλιο πόλεμο, λέει ο διευθυντής του γερμανικού Ινστιτούτου IFO στο τελευταίο τεύχος του Σπήγκελ, τρομαγμένος κι αυτός με την τερατώδη κοινωνική δυναμική που αναπτύσσει ο νεοφιλελευθερισμός (οι μόνοι που δεν την αντιλαμβάνονται, είναι τα απερίγραπτα οικονομικά «επιτελεία», τρομάρα τους, και των δύο μεγάλων ελληνικών κομμάτων). 

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται, λίγο πριν πέσει, και με τη συνδρομή δυστυχώς και της Νέας Δημοκρατίας, που κατά τα άλλα λέει όχι στο Μνημόνιο (!), να υλοποιήσει τη δεύτερη φάση του, την «αρπαγή της Ελλάδας» δηλαδή, με τη λεηλασία της περιουσίας του ελληνικού λαού («αποκρατικοποιήσεις»), που οι Δανειστές θέλουν να προηγηθεί της χρεωκοπίας.  

Την ίδια ώρα, ο  «πόλεμος για την αναδιάρθρωση»  του ελληνικού χρέους κινδυνεύει να παροξύνει την κρίση μιας ΕΕ, που απειλείται μεσοπρόθεσμα, ανίκανη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της μεγάλης οικονομικής κρίσης που συνεχίζεται, με διάλυση εν μέσω χάους και αποσύνθεσης. Οι λαοί της Ευρώπης κινδυνεύουν να γνωρίσουν μια μεγάλη ιστορική οπισθοδρόμηση, αν δεν αναπτυχθούν σύντομα νέες ηγεσίες ικανές να αντιμετωπίσουν την κρίση της ηπείρου μας και του πολιτισμού μας. Προϋπόθεση για την ανάδυση νέων ηγεσιών είναι η κινητοποίηση των λαών, μόνη ικανή να σαρώσει ένα παρηκμασμένο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα, στην υπηρεσία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. 

H είσοδος του λαού στο προσκήνιο 
Μέσα σε αυτό το διεθνές σκοτάδι, όπως κι άλλες φορές στη δραματική ιστορία του, ο ελληνικός λαός λάμπει, εδώ και μερικές μέρες, με την αστραπή του μεγάλου λαϊκού και ιδίως νεολαιίστικου κινήματος που ξεκίνησε με τους Αγανακτισμένους  στο Σύνταγμα, τον Λευκό Πύργο, την Πλατεία Ελευθερίας του Ηρακλείου και  δεκάδες ακόμα ελληνικές πόλεις (όπως και με την ένταση των αντιδράσεων των εργαζόμενων στις δημόσιες επιχειρήσεις, απέναντι στη λεηλασία της χώρας).  
Προς το παρόν  βέβαια, τρομοκρατημένος, ο μεγάλος  διεθνής τύπος κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, αλλά η λογοκρισία που επιβάλλουν, εις βάρος της αξιοπιστίας τους, μεγάλες εφημερίδες φανερώνει πόσο μεγάλος είναι ο τρόμος τους απέναντι στην πιθανότητα λαϊκών εξεγέρσεων.  

Στις ελληνικές  πλατείες γεννιέται τώρα το σημαντικότερο λαϊκό κίνημα μετά το 1974, μόνος δυνητικά διαθέσιμος φορέας της ελπίδας για μια «Νέα», «Δεύτερη Μεταπολίτευση», που έχει τόσο ζωτική ανάγκη ο τόπος. Δεν μπορούμε τώρα να προβλέψουμε και προδιαγράψουμε τις μορφές, τις μεθόδους, τους ρυθμούς, την εξέλιξή του, τη δυνατότητά του να αντισταθεί στις προσπάθειες χειραγώγησης και «εκτροπής» του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε όμως, ότι αυτό το κίνημα που αρχίζει τώρα να γεννιέται, συνιστά σήμερα την βασική ελπίδα του έθνους μας να αποφύγει ή να περιορίσει τις καταστροφές στις οποίες το σπρώχνει η πολιτική, οικονομική, εκδοτική και κρατική του ελίτ, σε συνδυασμό με τη διεθνή πίεση, της οποίας η εγχώρια ελίτ έχει γίνει ο ενθουσιώδης ιμάντας. 

‘Ηδη βλέπουμε το κίνημα των πλατειών να αποκτά γρήγορα τα βασικά χαρακτηριστικά όλων των μεγάλων λαϊκών κινημάτων, αυτών δηλαδή που έχουν μέλλον γιατί έρχονται από μακριά, γιατί εκφράζουν κοινωνικές ανάγκες που έχουν ωριμάσει πολύ καιρό στα βάθη της κοινωνίας. Βλέπουμε κυρίως την ενστικτώδη αναζήτηση δημοκρατικών μορφών οργάνωσης. Οι συγκεντρωμένοι νοιώθουν ότι πρέπει να συντονισθούν και να επεκταθούν, να οργανώσουν συστηματικά τη δράση τους, όπως κάνουν ήδη με πληθώρα επιτροπών που λειτουργούν άρτια. Στο Σύνταγμα υπάρχει τώρα κανονικά λειτουργούν ιατρείο, ομάδα σίτισης, ομάδα περιφρούρησης, βάρδια δικηγόρων για νομική κάλυψη, ενώ ομάδες διαδηλωτών φεύγουν για γειτονιές ή αναζητούν επαφή με πρωτοβάθμια σωματεία. Οι συγκεντρωμένοι λειτουργούν ραδιοφωνικό και ετοιμάζουν τηλεοπτικό σταθμό μέσω του ‘Ιντερνετ. Επιβεβαιώθηκαν και στην Ελλάδα οι τεράστιες δυνατότητες των νέων Μέσων, όπως το Facebook. 

Και η πολιτική; 
Βεβαίως, γρήγορα το κίνημα αυτό θα βρεθεί στα πρώτα του μεγάλα διλήμματα. Από τη μια το τροφοδοτεί το υπόγειο, μεγάλο ρεύμα αποστροφής προς όλα τα υπάρχοντα κόμματα, περιλαμβανομένης, αν και λιγότερο, και της  αριστεράς (τα «ιερατεία» της οποίας δείχνουν πανικόβλητα στην πλειοψηφία τους). Από την άλλη νοιώθει ήδη την ανάγκη να γίνει «πολιτικό», αφού μόνο έτσι μπορεί να απαντήσει στα προβλήματα που τίθενται. Για να συγκεράσουν αυτές τις τάσεις, μερικοί μάλιστα πρότειναν, κατά τρόπο ενδεικτικό της υφέρπουσας αντίφασης, την «σουρεαλιστική» ιδέα να κατέβει στις εκλογές το «Λευκό» ως κόμμα!  
‘Ενας «αγώνας  δρόμου» διεξάγεται αυτή τη στιγμή ανάμεσα στην αφύπνιση της ελληνικής κοινωνίας και την καταστροφική δράση των ελίτ της. Ανίκανοι και απρόθυμοι να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της χώρας, στενά συνδεδεμένοι στις πολύ ταξικές επιλογές τους με τους πλούσιους αυτής της χώρας, αυτούς που κατάκλεψαν το κράτος και αρνούνται να πληρώσουν φόρους, οι Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και η λοιπή ομάδα, ακολουθούμενη από τα μήντια της διαπλοκής, μας απείλησαν πέρυσι με εθνική χρεωκοπία. Οι απειλές, οι δημόσιες δηλώσεις περί Τιτανικού, εντατικών κλπ. διέλυσαν την αυτοπεποίθηση του ελληνικού λαού και κατέστρεψαν την εικόνα της Ελλάδας διεθνώς, φέροντάς μας όντως στο χείλος της χρεωκοπίας. 

Το αστείο, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, είναι  ότι προ μηνός κινητοποιήθηκε όλος ο κρατικός μηχανισμός για να πιάσει έναν … φαναρτζή, που φέρεται να προκάλεσε κύμα πανικού στέλνοντας ένα μέιλ. Τι άραγε πρέπει να κάνει ο κρατικός μηχανισμός με τον κ. Παπακωνσταντίνου, που προκάλεσε πάλι φυγή καταθέσεων από τις τράπεζες, με τον κ. Δασκαλόπουλο και την κ. Δαμανάκη, που έθεσαν μόνοι τους θέμα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ; 

1941, 1974, 2011 
Σήμερα, η αντικατάσταση  του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος έχει γίνει όρος εθνικής επιβίωσης  για την Ελλάδα. Η συμπεριφορά  των ελίτ, με επικεφαλής την κυβέρνηση, απέναντι στους ξένους θυμίζει 1941. Το πνευματικό επίπεδο, ο βαθμός κατανόησης των προβλημάτων και ο βαθμός εξάρτησής τους από ξένες δυνάμεις, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο πιο πρόσφατο από την «κυβέρνηση» Ανδρουτσόπουλου-Ιωαννίδη του 1974. 
Δημοσιεύτηκε  στο περιοδικό Επίκαιρα, στις 2.6.2011

το κείμενο που εστάλη δημοσιεύεται αυτούσιο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...