Ο χώρος αυτός λέγεται ευρύτερα περιοχή του «Λόγγου», όπως την ονομάτιζαν οι καβοντορίτες παλαιότερα, που μέσω αυτής πήγαιναν στην Κάρυστο τα παλιά χρονιά.
Οι καστανιές αυτές είναι ένα αιωνόβιο δάσος, κομμάτι το οποίο έχει απομείνει μέχρι σήμερα καθώς τα παλαιότερα χρόνια εκτείνονταν σε μια μεγαλύτερη έκταση, όπως την περίοδο της τουρκοκρατίας που υπήρχαν και περισσότερες και λέγεται ότι κάτοικοι εμπορεύονταν τα κάστανα , έχοντας όμως και μια σκληρή φορολογία από τους τούρκους.
Το μέρος αυτό σήμερα που αποτελείται από δέντρα καστανιών Και τους χειμερινούς μήνες –εξαιτίας του υψόμετρου- είναι μέρος ενός ομιχλώδους τοπίου, με τα διάσπαρτα καλυβάκια να δίνουν μια άλλη νότα σε αυτόν που το επισκέπτεται, ειδικά που για κάποιον που ζει στις μεγαλουπόλεις είναι κάτι το ξεχωριστό.
Στο μέρος αυτό, καθώς η διαδρομή φτάνει μέχρι εκεί με αμάξι, θα δείτε ανθρώπους ακόμη και από το εξωτερικό που έχουν μεταβεί για να επισκεφτούν το τοπίο αυτό καθώς και την κορυφή της Όχης.
Το μέρος αυτό και ο χώρος πέριξ αυτού, ειδικότερα στα ανατολικά, κατοικούνταν από κτηνοτρόφους που διέμεναν κατά τους καλοκαιρινή μήνες στα κονάκια τους. Τα διάσπαρτα καλυβάκια που υπάρχουν στα σημεία, ειδικά κοντά στην Μηλιά, επιβεβαιώνουν ότι αποτελεί μέρος προφυλαγμένο από άνεμους καθώς και σημείο απόγειο για τους μόνιμους αυτούς «κατοίκους» αλλά και τους επισκέπτες.
Οι καστανιές αποτελούν ένα σήμα κατατεθέν για την Κάρυστο και ένα ακόμη κομμάτι στην πολιτιστική και τουριστική φαρέτρα αυτής και όχι μονό, το οποίο πρέπει να αναδεικνύεται καθώς αποτελεί φυσικό μνημείο, που αν και δέντρα εξαιτίας των κεραυνών έχουν ξεραθεί εντούτοις πρέπει να παραμένουν ως έχουν, άλλωστε αυτά τα αιωνόβια δέντρα ανήκουν και αποτελούν κληρονομία του τόπου αυτού.
Τα δέντρα αυτά υπήρχαν εκεί από την αρχαιότητα και ίσως και από αυτήν πηρέ το όνομα της η Κάρυστος.
«Η ονομασία της Καρύστου, υπ’ άλλων μεν αποδίδεται εις τας καρ-υάς ή κα-στα-νέας, αιτίνες εφύοντο και εξακολουθούν ως και σήμερον ανά τα υψηλότερα μέρη της Καρυστίας, υπ’ άλλων δε εις τον υιόν του ιστορικομυθικού Θεσσαλού ήρωος-κενταύρου Χείρωνος, τον Κάρυστον, όστις διετέλεσε ηγεμών του τόπου δώσας εις αυτόν το ονομά του».
(Θ.Γ. Παπαμανώλη, Κάρυστος, Αθήνα 1954, σελ. 27)
Ανεξάρτητα αν κληροδότησαν και αποτελούν την αιτία της ονομασίας της Καρύστου, δεν παύει να είναι από μονά τους ένα αναπόσπαστο κομμάτι της και να αναφέρουν σιωπηλά τα δάση που υπήρχαν στα μέρη αυτά άλλοτε. Πολλές φόρες κάποιος που έρχεται από το εξωτερικό και ζητά ένα μικρό κειμήλιο από τους παππούδες τους να το έχει ενθύμιο, άραγε σε αυτήν την φυσική κληρονομία του καστανόδασους δεν θα πρέπει να θέλουμε να διατηρηθεί;
Η φωτογραφία από χάρτες της google και είναι του Giannis Marougas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου