…η χαρά του κάθε απεσταλμένου εκπροσώπου της τοπικής, και όχι μόνο, αυτοδιοίκησης και η ελπίδα του κάθε επαγγελματία για να κάνει τις επαφές και τις συμφωνίες που θα του εξασφαλίσουν πελάτες για την νέα τουριστική σεζόν.
Του Νάσου Τσούκα
Πρόσφατα είχα τη χαρά να παραβρεθώ και να συμμετέχω σε δύο από τις πιο σπουδαίες και σημαντικές εκθέσεις για την Βόρεια Ελλάδα, την ΕΜIΙΤ που λαμβάνει χώρα στην Κωνσταντινούπολη και την EXPO που γίνεται στην Σόφια. Καμία σχέση η μια με την άλλη. Στην ΕΜIΙΤ οφείλω να παραδεχτώ ότι εντυπωσιάστηκα και από το μέγεθος και από την συμμετοχή των επαγγελματιών και φυσικά από την επισκεψιμότητα, ενώ στην ΕΧΡΟ, αν και πολύ μικρότερη και με μεγάλα κενά στην διοργάνωση, το ενδιαφέρον για την περιοχή μας ήταν τεράστιο, τόσο μάλιστα που οι ελπίδες μου μεγάλωσαν περισσότερο εκεί παρά στην Πόλη.
Στην ΕΧΡΟ μπορούσες να δεις το ενδιαφέρον για τον τόπο μας παντού, το μύριζες στην ατμόσφαιρα, σχεδόν το έπιανες ακόμη και αν δεν έκανες μεγάλη προσπάθεια για να πείσεις τους Βουλγάρους να έρθουν. Το ήθελαν από μόνοι τους να κολυμπήσουν στο Αιγαίο.
Δυστυχώς στην Κωνσταντινούπολη το ενδιαφέρον ήταν υποτονικό. Όσο και να προσπαθούσες να προβάλεις τις ομορφιές της Ελλάδας, σε όσα περίπτερα και να πήγαινες, όσες πόρτες και αν χτυπούσες, ένιωθες μια εθνική περιφρόνηση από τους γείτονες στο να έρθουν και να αφήσουν κανένα φράγκο στην χώρα μας. Και κάπου εκεί μπήκα σε σκέψεις, πώς είναι δυνατόν εμείς να σκοτωνόμαστε ποιος πρώτα θα πάει στην Κωνσταντινούπολη και στα τουρκικά παράλια και αυτοί συστηματικά να στέλνουν τον οργανωμένο τους τουρισμό κυρίως σε Ισπανία, Ιταλία, Αφρική η οπουδήποτε αλλού έκτος από την Ελλάδα. Για να είμαι και δίκαιος, φυσικά και υπήρχαν κάποια τουριστικά γραφεία που έδειχναν ενδιαφέρον αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να ζεστάνει την χλιαρή ατμόσφαιρα.
Φυσικά φταίμε και εμείς γι’ αυτό. Η Ελλάδα, παραδοσιακά τουριστική χώρα δεν μπορεί να στείλει επίσημη αποστολή και περίπτερο στην Τουρκία όταν συμμετέχει το ψευδοκράτος για να μην θεωρηθεί έμμεση αναγνώριση. Πολιτικός δεν είμαι, αλλά πιστεύω θα μπορούσε να βρεθεί μια φόρμουλα έστω και έμμεσης χρηματοδότησης των επαγγελματιών ώστε να υπάρχει η απαραίτητη αντιπροσώπευση και παρουσία σε μια χώρα με πολλά εκατομμύρια δυνητικούς πελάτες. Να αναφέρω δε ότι αν και ο αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού – Τουρισμού Αν. Μακεδονίας και Θράκης κ. Κ. Παπακοσμάς είχε υποσχεθεί στον πρόεδρο ξενοδόχων Θράκης κ. Κ. Χατζηκωνσταντίνου τη χρηματοδότηση του περιπτέρου μας στην ΕΜΙΙΤ, τελικά ο σύνδεσμος αναγκάστηκε να καλύψει εξολοκλήρου τα έξοδα περιπτέρου της έκθεσης και ακόμη αναμένει… αναγνώριση.
Επίσης άλλο σοβαρό ζήτημα είναι αυτό της βίζας. Η διαδικασία έκδοσης τουριστικής βίζας ενός Τούρκου πολίτη για να επισκεφτεί την Ελλάδα πέρα από ακριβή διαδικασία καθώς στοιχίζει 70 Ευρώ για το κάθε άτομο (δηλαδή 280 Ευρώ για μια οικογένεια ) και μόνο για μια επίσκεψη. Επίσης είναι και περίπλοκη διαδικασία καθώς ο ενδιαφερόμενος τουρίστας πρέπει να υποβάλει και πόθεν έσχες στην πρεσβεία μας στην Τουρκία για να πάρει τη βίζα. Αισθάνομαι την ανάγκη να ξανά επισημάνω ότι πολιτικός δεν είμαι, ούτε εφοριακός, αλλά μας νοιάζει εμάς πού τα βρήκε ο Τούρκος τα λεφτά που θέλει να έρθει να ξοδέψει στην Ελλάδα; Εμείς θα βρούμε την μαύρη τρύπα στην οικονομία των γειτόνων;
Φοβάμαι ότι οι γείτονες, όχι μόνο της ανατολής, μας πέρασαν και στον τουρισμό και σε πολλά άλλα. Το πιάσανε το νόημα γρηγορότερα από μας γι’ αυτό και μας αφήνουν να μπαινοβγαίνουμε στην χώρα τους χωρίς βίζα έχοντας μόνο μια ταυτότητα, γι’ αυτό και η Κωνσταντινούπολη πλημμυρίζει από Έλληνες κάθε εβδομάδα 12 μήνες τον χρόνο παρόλο που είναι πιο ακριβή και από την Αθήνα.
Το οξύμωρο της υπόθεσης ήταν φυσικά ότι ενώ οι επαγγελματίες του τουρισμού προσπαθούσαν να προβάλουν και να πουλήσουν την Ελλάδα (και με πιο έντιμο τρόπο από την κυβέρνηση) τα τηλεοπτικά κανάλια όλου του κόσμου προβάλανε απ’ άκρη σε άκρη μια Ελλάδα να βράζει, να καίγεται και να γκρεμίζει αυτό που με κόπο οι Έλληνες μετέδωσαν με τα χρόνια: την Ελληνική φιλοξενία. Πραγματικά δεν ξέρω αν η υπέρβαση όλων μας θα είναι αρκετή για να ανατρέψει όλα τα αρνητικά κείμενα (και εικόνες) που έχουν γραφτεί τον τελευταίο καιρό για την χώρα μας, αλλά όπως έγραψα και στην αρχή πηγαίνω στις εκθέσεις ως επαγγελματίας με την ελπίδα.
το κείμενο εστάλη http://www.travelvoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου