Θεοτόκος, μια παντοτινή αρωγός των ανθρώπων

Η κοίμηση της Θεοτόκου θεωρείται μια από τις λαμπρότερες γιορτές της Χριστιανοσύνης και δη της Ορθοδοξίας. Στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται «Πάσχα του καλοκαιριού» καθώς την ημέρα αυτή του 15αυγουστου πλήθος κόσμου συρρέουν στα νησιά του Αιγαίου και μάλιστα των Κυκλάδων, στους επιμέρους ναούς που είναι αφιερωμένοι στην Υπεραγία Θεοτόκο, με εξέχουσα εκείνον στο νησί της Τήνου.

Η Παναγία μετά τον Χριστό, αποτελεί το ιερότερο πρόσωπο στην Ορθοδοξία αλλά και όλο τον Χριστιανικό κόσμο, το δε προσωνύμιο Θεοτόκος αποδόθηκε από τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες, εκκλησιαστικοί πατέρες ήδη από τον 4^ο αιώνα χρησιμοποιούσαν αυτό τον όρο για την Μητέρα του Θεού, που επικράτησε και προσφωνείται δια μέσου των αιώνων από όλους του Χριστιανούς.

Θεσπίστηκε επίσημα από την τρίτη Οικουμενική Σύνοδο στην Έφεσο, περιοχή που σύμφωνα με μια εναλλακτική εκδοχή θεωρείται και ως ο τόπος κοιμήσεως της, καθώς διέμενε με τον Απ. Ιωάννη, που είχε αναλάβει την φροντίδα της , και που είχε κηρύξει σε αυτά τα μέρη.

Το γεγονός της κοίμησης της Θεοτόκου δεν αναφέρεται από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, αλλά από εξωβιβλικες πηγές και αποτελεί μέρος της παραδοσης της Εκκλησίας. Την ημέρα εκείνη τιμάται η Κοίμησης καθώς και η μετάσταση της Θεοτόκου εις Ουρανό, αφήνοντας στην γη μόνο την τίμια ζώνη της, ένα υμνολογικό κείμενο αναφέρει χαρακτηριστικά «Ἔχει μὲν Παρθένε ὁ οὐρανός, Σῶμα καὶ ψυχήν Σου, ἐξαστράπτοντα φαεινῶς,»

Στην ιστορία

Στους Βυζαντινούς χρόνους αναφέρεται η παρέμβαση της σε κρίσιμες μάχες χαρίζοντας την νίκη καθώς και την σωτηρία, από τις επιδρομές των βαρβάρων, τόσο της Κωνσταντινούπολης αλλά και άλλων πόλεων.

Στην διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, στην περιοχή Augustow της ανατολικής Πολωνίας, την νύχτα 7-8 Σεπτεμβρίου του 1914 εμφανίστηκε στον ουρανό  η Θεοτόκος κρατώντας τον Ιησού και με το δεξί της χέρι έδειχνε προς την δύση, την επομένη η μάχη έληξε με νίκη των Ρώσων έναντι των Γερμανών και των Αυστροούγγρων, οι στρατιώτες που είδαν το όραμα δεν έπαθαν τίποτα.

Το ίδιο θα συμβεί και στα βουνά της Πίνδου, στο έπος του 1940, που με την παρουσία της θα δώσει κουράγιο, την ελπίδα και την νίκη έναντι των εισβολέων.

Μορφές αγίων θα υπάρξουν μάρτυρες και θεατές των επισκέψεων της Βασίλισσας των Ουρανών, δίνοντας τους είτε την υγεία τους ή ένα απαύγασμα του μεγαλείου της.

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της Ρωσικής Ορθοδοξίας, θα δεχθεί τις επισκέψεις τις Θεοτόκου ήδη από την παιδική του ηλικία, ο ίδιος θα πει χαρακτηριστικά «η Παναγία είναι η μεγαλύτερη χαρά από όλες τις χαρές».

Το ίδιο θα συμβεί και στον Άγιο Σέργιο του Ραντονέζ λίγο καιρό πριν την εκδημία του, επίσκεψη της Θεοτόκου θα συμβεί και σε νεότερη εκκλησιαστική μορφή του 20^ου αιώνα, του Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσας.

Θαύματα της αναφέρονται και σε μη χριστιανούς, οι οποίοι την σέβονταν και κατέφευγαν στην βοήθεια της, όπως ο τούρκος πασάς ο οποίος μετά την θεραπεία του από μια ασθένεια χάρισε ένα σιντριβάνι στην εκκλησία της Τήνου. Ακόμη πολλοί άνθρωποι στον αραβικό κόσμο έχουν απολάβει ή γίνει μάρτυρες της αρωγής εκείνης της διαχρονικής Μητέρας όλων των ανθρώπων.

Η Θεοτόκος θα είναι το πρόσωπο που πάμπολλες εικόνες της και τα προσωνύμια της θα κοσμούν τους ναούς ή απλά ξωκλήσια , πολλά από τα οποία φέρουν το όνομα της, και πάντα οι άνθρωποι θα προσφεύγουν σε Εκείνη. Όπως αναφέρει ένα κομμάτι από τον Ρ’ Οίκο των χαιρετισμών της Θεοτόκου, «Χαίρε λιμήν των του βίου πλωτήρων», μεταφράζοντας το σε απλά λόγια σημαίνει, Χαίρε λιμάνι σε αυτούς που ταξιδεύουν στο πέλαγος της ζωής.

Χρόνια πολλά σε όλους!