Η Κωνσταντινούπολη η κορωνίδα των πόλεων για 10
αιώνες, πολλές φορές αντιμετώπισε τα στίφη των βαρβάρων επιδρομέων και σώθηκε
όχι χάρης στην άμυνα των τειχών της ή στην ετοιμότητα του στρατού της, αλλά σε
μια θαυμαστή παρέμβαση της Μητέρας του Θεού.
Το 626 μ.Χ ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ηράκλειος
έλλειπε σε εκστρατεία εναντίων των Περσών, ο λιγοστός στρατός στην
Κωνσταντινούπολη αντιμετώπισε την από στεριά και θάλασσα πολιορκία των Αβάρων
και των Περσών. Ο Πατριάρχης Σέργιος κρατώντας την εικόνα της Θεοτόκου και
εμψυχώνοντας τον στρατό, κατάφερε στο να σωθεί η Πόλη. Ο αρχηγός των βαρβάρων
κατά την διάρκεια της μάχης έβλεπε την Παναγία έντρομος, να κινείται επί των
τειχών της Πόλης. Η νίκη φυσικά αποδόθηκε σε Εκείνη και από τότε καθιερώθηκε
και ο Ακάθιστος Ύμνος.
Κατά την δεύτερη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από
τους άραβες το 718 μ.Χ, στην διάρκεια των αραβοβυζαντινών πολέμων[1],
η εκστρατεία αυτή θα τερματιστεί καθώς μια καταιγίδα που ξέσπασε είχε ως
αποτέλεσμα να βυθιστούν 2.500 πλοία των αράβων και να πνιγούν 60.000 στρατιώτες
τους.
Αρχές του 15ου αιώνα, η Βυζαντινή
αυτοκρατορία είχε μόνο κάποια εδάφη γύρω από την Κωνσταντινούπολη και ήδη
άρχισε να βρίσκεται σε ένα τέλμα. Το 1422 γνωρίζει μια πλήρους κλίμακα
πολιορκία[2]
από τους τούρκους και η οποία θα τερματιστεί από την εμφάνιση της Θεοτόκου στα τείχη της Πόλης
τρέποντας σε φυγή τους βαρβάρους εισβολείς και χαρίζοντας χρόνο ζωής στην Πόλη
αυτή του Βυζαντίου.
Μια κατεξοχήν εκκλησία που δέσποζε στην
Κωνσταντινούπολη ήταν αυτή των Βλαχερνών ναός αφιερωμένος στην Θεοτόκο που είχε
συνδεθεί με πλήθος θαυμάτων και επεμβάσεων προς την σωτηρία της Πόλης από
διαφορές επιδρομές.
Αγία
Σκέπη
Στην
διάρκεια μιας ολονύχτιας προσευχής στην εκκλησία των Βλαχερνών[3],
ο Άγιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του Επιφάνειο σε όραμα θα δει την Υπεραγία
Θεοτόκο συνοδευόμενη από αγγέλους και αγίους, να προσεύχεται και κατόπιν να απλώνει το μαφόριο της ως Σκέπη πάνω απ το
λαό, στην συνέχεια αποχώρησε από τον ναό.
Το
γεγονός αυτό έλαβε χώρα σύμφωνα με μια εκδοχή σε μια εποχή που η
Κωνσταντινούπολη ήταν υπό την απειλή των Αγαρηνών , άλλη επικρατέστερη σύμφωνα
με ένα χρονικό, αφορά την επίθεση των
Ρώσων (ήταν ακόμη ειδωλολάτρες) και την καταστροφή του στόλου τους κατά
την πολιορκία της Πόλης το 860 μ.Χ.
Στην προστασία της Θεοτόκου των Βλαχερνών[4],
θα αποδοθεί η Βυζαντινή νικη κατά την πολιορκία υπό των αράβων , το 717-718 και
το 860 κατά την εισβολή των Ρως. Με το πέπλο (Μαφόριο) της Παναγίας να τον
βυθίζουν στο νερό της θάλασσας κατά την διάρκεια λιτανείας για προστασία από
την επικείμενη επίθεση και μερικές μέρες αργότερα ο στόλος των Ρως
καταστράφηκε. Το 926 , κατά την διάρκεια του πολέμου κατά του Συμεών της
Βουλγαρίας , η δραστικότητα των Ιερών αυτών κειμήλιων της Παναγίας βοήθησαν στο
να πείσουν τον βούλγαρο Τσάρο να διαπραγματευτεί με τους Βυζαντινούς αντί να
επιτεθεί στην Πόλη.
Άλλες χώρες
Η παρουσία Της και οι θαυμαστές τις επεμβάσεις , δεν
αφορούν μόνο την Ελλάδα αλλά και άλλες Ορθόδοξες χώρες, που κατά καιρούς
αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν τις κατακτητικές απειλές αλλόθρησκων και
βάρβαρων λαών.
Κάπου στα άλλοτε Ρώσικα εδάφη, στην Δυτική Ουκρανία,
βορειοτέρα από την άλλοτε Μολδοβλαχία και Βεσαραβία και ανατολικά από τα
σημερινά Πολωνικά σύνορα, βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα Ορθόδοξα Μοναστήρια
της περιοχής και το δεύτερο μετά την Λαύρα του Κιέβου και είναι αφιερωμένο στην
Κοιμήση της Θεοτόκου.
Η περίφημη αυτή Λαύρα[5]
του Почаїв θα συνδεθεί κατά τον 17ο αιώνα με μια πολεμική επιχείρηση
και στην θαυμαστή διάσωση του στην συνέχεια από την τουρκική απειλή.
Ο πόλεμος αυτός διεξήχθη μεταξύ του σουλτάνου
Μοχάμεντ του IV ενάντια της Πολωνίας,
καθώς η τελευταία είχε παραβιάσει την συνθήκη ειρήνης και εξαιτίας της ήττας
των στρατευμάτων του. Απέστειλε υπό την διοίκηση του Νουδεριδ σουλτάνου του
ταταρ, στο στρατόπεδο του στο Ζαρμπάζ 50.000 στρατό αποτελούμενου από τούρκους
και Τατάρους, με σκοπό να ξεκινήσουν μια εκστρατεία ενάντια του Πολωνού βασιλιά,
αφαιρώντας του τα οχυρά και ερημώνοντας τα πάντα στο πέρασμα τους.
Βρισκόμαστε στον Ιούλιο του 1675, στην διάρκεια
αυτού του πολέμου οι τούρκοι προελαύνουν και κατευθύνονται προς τα εδάφη της
Πολωνίας, στο δρόμο τους βρίσκεται ένα απροστάτευτο Ορθόδοξο Μοναστήρι του Pochaevsky.
Το Μοναστήρι αυτό από
στρατιωτικής άποψης ήταν μια απλή επιχείρηση, καθώς ούτε στρατός, υπήρχε ούτε
τείχη, ούτε φρούρια όπως απεικονίζεται σε μετέπειτα χαρακτικά και πολλοί
ειρηνικοί πρόσφυγες κρύβονται πίσω από τον ξύλινο φράκτη του.
Οι κάτοικοι των γύρω
αυτών περιοχών καταφεύγουν στο χώρο του Μοναστηριού, που έφερε ένα τραχύ ξύλινο
φράκτη, όσοι μπορούν φέρουν όπλα αποτελώντας τους ελάχιστους υπερασπιστές του.
Ιούλιο του 1675 οι
τούρκοι ξεκινούν την επίθεση και μετά από τρεις ημέρες κατευθύνονται προς το
Μοναστήρι, επικουρία από κάποιο στρατό δεν υπήρχε και οι αμυνόμενοι ήσαν
ελάχιστοι. Ο ηγούμενος του μοναστηριού Ιωσήφ μαζί με τον αδελφό του άρχισαν να
προσεύχονται στην Παναγία να τους βοηθήσει, ξαφνικά τα σύννεφα χωρίζονται στα
δύο μπροστά στην λάμψη της Θεοτόκου που εμφανίζεται στον
ουρανό κρατόντα το ωμοφόριο στα χέρια της μαζί με πλήθος αγγέλων και τον άλλοτε
ηγούμενο Άγιο Ιώβ να προσεύχεται για την
σωτηρία της Λαύρας.
Οι τούρκοι θεωρώντας τα ως φαντάσματα άρχισαν να
βάλουν εναντίων, με τις βολές να επιστρέφουν στους ίδιους τραυματιζόταν τους ,
στην συνέχεια μέσα από την σύγχυση και
την ταραχή που επικράτησε στο στρατόπεδο τους, είχε αποτέλεσμα να σκοτώνονται
μεταξύ τους και τραπούν σε φυγή. Οι υπερασπιστές του μοναστηριού συνέλαβαν
πολλούς από αυτούς, οι οποίοι ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό και έμειναν στο
μοναστήρι μέχρι το τέλος της ζωής τους[6].
Πολυάριθμοι στρατοί, πολιορκητικές μηχανές,
τεχνολογικά ανωτέρα οπλικά συστήματα , σχεδία κτλ που θα χάριζαν μια σίγουρη
νίκη η έκβαση της και το ρου της ιστορίας πολλές φόρες άλλαξε, από τα χρόνια τα Βυζαντινά μεχρι και τις
Ορθόδοξες χώρες των Ρωσόφωνων και σλαβόφωνων χριστιανών μετά από μια επέμβαση
της Μητέρας του Θεού.
Ναοί από την Τήνο και την εκαντοταπυλιανή καθώς και
πλήθος άλλων ανα το Αιγαίο και την Ελλάδα γενικότερα και εικόνες με πάμπολλες ονομασίες προς τιμήν
της είναι μερικά από τα οποία αποτελούν μια παρακαταθήκη και κληρονομιά της
χώρας μας και που είναι η απεικονίζει και η παρουσία της βασίλισσας των Ουρανών
προς κάθε έναν που θα καταφύγει στην βοήθεια Της και Μεσιτεία Της.
[1]
Πηγή βικιπαίδεια
[2]
Πηγή βικιπαίδεια
[4]
Πηγή αγγλική βικιπαίδεια
[5] Πηγή Ρωσική βικιπαίδειά https://ru.m.wikipedia.org/wiki/Почаевская_лавра
[6]
Πηγή με πληροφορίες από Ρώσικη
ιστοσελίδα (με αυτόματη μετάφραση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου