Από την γενιά του Πολυτεχνείου στα χρόνια του μνημονίου

Κάθε χρόνο γίνεται εκτενής αναφορά από τα ΜΜΕ και δελτία ειδήσεων για τις εκδηλώσεις μνήμης που αφορούν την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου και τα γεγονότα που ακολούθησαν την νύχτα τις 17ης Νοεμβρίου του 1973.

Οι φράσεις αναφορικά με αυτήν την εποχή, μέσα από την οπτική της κάθε πλευράς εστιάζεται σε δυο σημεία. Η μεν αναφέρει ότι στην διάρκεια της χούντας ο κόσμος κοιμότανε με τα παράθυρα ανοιχτά  και η άλλη ότι κατά την επταετία η Ελλάδα ήταν στο γύψο.

Η πραγματικότητα είναι ότι και πριν την επταετία, ο κόσμος ήδη κοιμόνταν με τα παράθυρα ανοιχτά  και συνεπώς δεν ήταν κάποιο επίτευγμα της εποχής εκείνης, με μόνη διαφορά ότι ένα πρωινό που ξύπνησαν όλοι και κοίταξαν μέσα από τα παράθυρα αντίκρισαν ότι είχε χαθεί η μισή Κύπρος.

Το ελληνικό αυτό κομμάτι από τους αποικιοκράτες Άγγλους, μετά από κάποιο διάστημα αυτονομίας θα ήταν ένα διχοτομημένο νησί. Η χούντα ήδη είχε διενεργήσει μεθοδευμένα την ανατροπή του Μακάριου και την άνοδο ενός δικού της ανθρώπου. Όμως στρατιωτικές ομάδες χρήσιμες στην άμυνα του νησιού ήταν απασχολημένες σε εσωτερικά ζητήματα, κάτι που κατέστη ολέθριο λίγες ημέρες αργότερα και χωρίς την δυναμική παρέμβαση του στρατιωτικού καθεστώτος αλλά και της πολιτικής ηγεσίας που ανέλαβε στην διάρκεια της εισβολής.

Στην άλλη φράση αναφορικά με την χωρά μας στον γύψο, κάτι που αναφέρεται κυρίως από δημοσιογράφους και διανοουμένους την μέρα αυτή. Η πραγματικότητα είναι ότι από το 1970 η χώρα μας θα άλλαζε και θα ήταν σε μια άλλη τροχιά και καμία σχέση δεν θα είχε με την Ελλάδα της περασμένης δεκαετίας.

Η αλλαγή αυτή που ίσως στιγμάτισε την νεότερη Ελλάδα, θα απενοχοποιούσε όλα τα κόμματα του παρελθόντος και θα τα έφερνε ξανά στο προσκήνιο με άλλα ονόματα. Η παιδεία, η εξωτερική πολιτική, η άμυνα και πολλοί τομείς θα ήταν σε άλλη μορφή. Η ύπαιθρος θα αρχίσει να ερημώνεται και έργα, όπως δρόμοι, σχολικά κτίρια ακόμη και σε απομακρυσμένα χωριά, που γίνονταν όχι μόνο προ του 1970 άλλα και πριν το καθεστώς αυτό, θα δώσουν την θέση τους σε απλά πυροτεχνήματα και φανφάρες χωρίς έργο και χωρίς ουσία.

Όσον αφορά την φράση ότι η χωρά μας στην επταετία ήταν στο γύψο, είναι κάτι που θα λεχτεί σε κάθε επέτειο της εξέγερσης του πολυτεχνείου. Οι δυο αυτές περίοδοι μέσα από ένα εκφραστικό παραλληλισμό ή και λογοπαίγνιο, αφήνοντας τα συμπεράσματα στους ιστορικούς και τους αντικειμενικούς ερευνητές δημοσιογράφους, θα μπορούσε να ήταν ότι στην διάρκεια της χούντας η χώρα μας ήταν στο γύψο, στην διάρκεια της μεταπολίτευσης οδηγήθηκε στην εντατική.

Το βέβαιο είναι ότι και τα δυο αυτά στιγμάτισαν την Ελλάδα, την χώρα που γέννησε την δημοκρατία και που αφουγκράζονταν  την γνώμη του λαού της, από την αρχαία εποχή μέχρι και τις συνάξεις των δημογερόντων.