Η Υπερμάχος Στρατηγός, τίτλος που δεν συναντάται πουθενά παρά μόνο στο πρόσωπο Της, με το βυζάντιο, τους άρχοντες και λαού να την θέτουν προστάτιδα της Πόλεως, την Κωνσταντινούπολη, που με την παρουσία της και τις επεμβάσεις της, να την σώζει εκ βεβαίου κινδύνου στο διάβα της ανά τους αιώνες. Η Θεοτόκος που θα δώσει με την παρουσία της, την νίκησε στρατεύματα των Ρώσων κατά των Τατάρων σε πολέμους, αργότερα θα σώσει ένα περίφημο Μοναστήρι σε μια περιοχή της δυτικής Ουκρανίας, όταν σε μια επίθεση εναντίων αυτού ενεφανίσθη στον ουρανό μαζί με τον άγιο Ιώβ και έτρεψε σε φυγή τα στίφη των τούρκων επιδρομέων το 1675.
Η Κοίμηση της στα Ιεροσόλυμα την εποχή εκείνη
Μετά την Ανάσταση του Χριστού και την Ανάληψη του, η Μητέρα του έμεινε στα Ιεροσόλυμα μαζί με την ομάδα αυτή των μαθητών. Ο Ιωάννης ήταν εκείνος που την φρόντιζε σαν την πραγματική του μητέρα.
Λέγεται ότι μετά την Πεντηκοστή συνήχθησαν οι μαθητές για να υπάρξει κλήρος για την περιοχή και χώρα που θα πήγαινε να κηρύξει ο κάθε Απόστολος, στην Θεοτόκο έλαχε η μακρινή χώρα της Γεωργία, κάτι όμως που με την εμφάνιση ενός αγγέλου δεν συνέβη, καθώς την πληροφόρησε ότι το θέλημα του Υιού της, ήταν να γίνει αυτό αργότερα. Όπως και έγινε ο εκχριστιανισμός αυτής της χώρας από την Αγία Νίνα τρεις αιώνες αργότερα.
Ζούσε στο σπίτι του Ιωάννη του Θεολόγου και σύμφωνα με μια εκδοχή , όταν έγινε ο πρώτος διωγμός των χριστιανών από τον Ηρώδη Αγρίππα τον 1ο, έπαρχο και διοικητή της Ιουδαίας, έμεινε στην Έφεσο το 43 μ.Χ. Αργότερα πριν την κοιμήση της θα επανέλθει στη Ιερουσαλήμ στο σπίτι που ήταν σε ένα λόφο νοτιοδυτικά της πόλης. Τρεις ημέρες πριν την κοιμήση της ένας άγγελος της μετέδωσε την είδηση για την εκδημία της.
Η ίδια θα μεταβεί για να προσευχηθεί στο όρος των ελαιών και λέγεται ότι τα δέντρα λύγιζαν σαν να υποκλίνονταν προς εκείνη. Η παράδοση αναφέρει ότι λίγο πριν «φύγει», με θαυματουργικό τρόπο μέσα σε νεφέλες μεταφέρθηκαν όλοι οι Απόστολοι από τα μέρη που κειρόταν και βρεθήκαν στην οικία. Όλοι οι Απόστολοι ήσαν παρόντες, ήτοι και οι εβδομήκοντα, καθώς και οι Άγιοι Ιεράρχες όπως ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Τιμόθεος και Ιερόθεος. Για όλους τους χριστιανούς αποτελούσε ένα ζωντανό εικόνισμα που στο πρόσωπο της έβλεπαν όχι μοναχά εκείνη αλλα και τον ίδιο το Χριστό.
Η Θεοτόκος θα προσευχηθεί και η οροφή χάθηκε και εξαίφνης φάνηκε ο ίδιος ο Χριστός μέσα στην λαμπρότητα του, μαζί με πλήθος αγγέλων καθώς και αγίων Προφητών και Δικαίων, που ειχαν μιλήσει και προφητεύσει για εκείνην. Σαν να μετέβηκε σε όνειρο έκλεισε τα μάτια της και την ψύχη της θα την παραλάβει ο ίδιος ο Υιός της. Μια αποτύπωση που βλέπουμε σε όλες σχεδόν τις αντίστοιχες εικόνες της Κοίμησης Της.
Το πρόσωπο της έλαμψε και ένα άρωμα που δεν υπάρχει στη γη αναδύονταν και οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί ασπάζονταν το σκήνωμα της με σεβασμό και μια χαρά πλημύριζε την καρδιά τους, ακόμη άνθρωποι με ασθένειες, τυφλοί, κουφοί, κουτσοί αλλα και διάφορες άλλες θεραπεύονταν με ένα άγγιγμα σε Εκείνην.
Τότε ξεκίνησε μια πομπή προς τιμήν της, καθώς θα μεταφέρονταν προς την Γεσθημανή, οι Απόστολοι πέριξ της όπως και όλοι οι πιστοί και ο Ιωάννης προπορεύονταν αποτελώντας και την πρώτη λιτανεία της Χριστιανοσύνης.
Την εκφορά της συνόδευαν ψαλμωδίες από αγγέλους που ηχούσαν από τα νέφη που περιστοίχιζαν Εκείνη, καθώς και αυτές των Αποστόλων που με λαμπάδες και θυμιάματα διέρχονταν την πόλη. Πολλοί άτοκοι της Ιερουσαλήμ βλέποντας και ακούγοντας όλα αυτά, αν και δεν ήσαν χριστιανοί ενώνονταν και ακολουθούσαν αυτό το πλήθος των πιστών.
Οι άρχοντες και οι γραμματείς υποκινώντας το πλήθος έστειλαν φρουρούς με εντολή να σκοτώσουν τους Αποστόλους και να κάψουν το σώμα της Θεοτόκου. Την στιγμή που το μαινόμενος αυτός όχλος όρμισε, η νεφέλη ως περιβαλλόμενο τείχος εξαφάνισε από τα μάτια όλων αυτών την πομπή των πιστών που συνόδευε την Παναγία, ακούγοντας μονάχα τις ψαλμωδίες και τα βήματα αυτών.
Οι Άγγελοι που αιωρούνταν στον αέρα και συνόδευαν την Μητέρα του Θεού, χτύπησαν τους διώκτες με τύφλωση. Με άλλους να χτυπάνε τα κεφάλια τους στα τείχη της πόλης και άλλοι μη ξερώντας που πηγαίνουν ζητούσαν οδηγούς.
Εκείνη την στιγμή ένας εβραίος ονόματι Ιεροφωνιάς, βλέποντας τους αγίους Αποστόλους, το σύννεφο που περιέλαβε με εντολή του Θεού για να λαμπρύνει περισσότερο την Μητέρα του Θεού και το πλήθος των χριστιανών με λαμπάδες και ψαλμωδίες γύρω από την Θεοτόκο, κυριεύτηκε από φθόνο.
Έτρεξε με μανία στο πλήθος των χριστιανών προς το κρεβάτι για να ρίξει το σώμα της πιο αγνής Μητέρας στο έδαφος. Την στιγμή που άγγιξε το κρεβάτι τα χέρια του έμειναν κρεμασμένα στο κρεβάτι, καθώς από τον αγκώνα είχαν κοπεί από έναν Άγγελο που τα έκοψε στη μέση με το άϋλο σπαθί της δικαιοσύνης του Θεού.
Ο ίδιος έπεσε στο έδαφος και αναφωνώντας : Αλίμονο!
Συναισθανόμενος την πράξη τους και πιστεύοντας πλέων στον Χριστό, ομολογώντας την πράξη του , ο Απ. Πέτρος του είπε να βάλει τους αγκώνες στα χέρια του, όπως και αποκαταστάθηκε μένοντας όμως οι γραμμές της αποκοπής, σαν ένα κόκκινο νήμα που περιβάλλει τον αγκώνα.
Ο ίδιος αυτός , έχοντας και γνώση των γραφών, ακολουθούσε την πομπή και αναφέροντας χώρια με προφητείες που μιλούν για τον Χριστό και την Θεοτόκο, προκαλώντας τον θαυμασμό των πιστών τόσο για την διπλή θεραπεία του, την αποκατάσταση των χειρών του αλλα και την μεταστροφή του.
Ομοίως και οι άλλοι που υποκινήθηκαν ενάντια , με την βοήθεια των οδηγών άγγιζαν το σώμα της Παναγίας και ζητώντας την θεραπεία τους, η οποία τους χάριζε την γιατρειά τους όπως και την φώτιση κατόπιν αυτού του παθήματος τους.
Η Ελεήμων Μητέρα όλων, η Παναγία μας, καθώς από τη γέννησή της έφερε χαρά σε ολόκληρο το σύμπαν, έτσι και στην κοίμηση της από αυτό τον κόσμο δεν ήθελε να θλίψει κανέναν.
Φθάνοντας στην Γεσθημανή, μια περιοχή λίγα χιλιόμετρα έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ όπου ήταν και ο τάφος, οι Απόστολοι έμειναν συνηγμένοι έξωθεν του τάφου για τρεις ημέρες. Κατόπιν έφτασε και ο Απ. Θωμάς, ο οποίος ζήτησε να ανοιχτεί ο τάφος για να δει την Θεοτόκο. Έτσι και έγινε, μόνο που αντίκρισαν κάτι το θαυμάσιο, καθώς το σώμα της δεν βρίσκονταν στον τάφο, παρά μόνο αντίκρισαν το ταφείο που αναδύονταν ένα υπέροχο άρωμα, καθώς η ίδια μετέστη στους ουρανούς.
Ο Κύριος, με το ειδικό ρολόι του, επιβράδυνε την άφιξη του Αγίου Θωμά έως την ημέρα της ανάπαυσης της Αγνότερου Θεοτόκου, ώστε να ανοίξει ο τάφος για αυτόν, και έτσι η εκκλησία ήταν πεπεισμένη για την ανάσταση της Μητέρας του Θεού, όπως και νωρίτερα, μέσω της απιστίας του ίδιου Αποστόλου, ήταν πεπεισμένη για την Ανάσταση του Χριστού.
Η γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου θα θεσπιστεί στα χρόνια του αυτοκράτορα μαρκιανού τον 5ο αιώνα μ.Χ. έκτοτε θα αποτελεί μια σπουδαία γιορτή της Χριστιανοσύνης με το όνομα Της να φέρουν χιλιάδες Ναοί ανά την οικουμένη από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια μέχρι και τις μακρινές περιοχές της Ρωσίας αλλα και σε ολόκληρη την οικουμένη στην Αυστραλία, την Αμερική και αλλού.
Η
Θεοτόκος θεωρείται η κατεξοχήν προστάτιδα και της Ελλάδας, με την ημέρα του 1
5Αύγουστου
ο Ναός της στην Τήνο να αποτελεί το επίκεντρο των εορτασμών κατ’ αυτήν την
ημέρα, όπως και άλλες εξίσου σημαντικές εκκλησίες στην Πάρο και στην Βέροια, με
την Εκατονταπυλιανή η οποία κτίστηκε τον 4ο αιώνα μ.Χ. και η Παναγία
Σουμελά όπου η Εικόνα της αποτελεί προσκύνημα, θησαυρό και παρακαταθήκη του Ανατολικού ελληνισμού,
των Ποντίων.
Άγιοι ανά τους αιώνες της Ορθοδοξίας στις βιογραφίες τους αναφέρονται οι εμφανίσεις Της που είχαν και αντικρίσει την Μητέρα του Θεού που περιβάλλονταν από το μεγαλείο και την λαμπρότητα της. Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, που από μικρός ειχε δεχθεί τις επισκέψεις και θαυμαστές επεμβάσεις Εκείνης, ο Άγιος Σέργιος του Ραντονέζ , ο Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσας κ.α.
Ο Άγιος Νεκτάριος Αίγινας, είχε αξιωθεί και λάβει την χαρά να δει την Θεοτόκο. Ακόμη ο προσφάτως ανακηρυχθείς άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ένα μήνα πριν την εκδημία του, σε όραμα η Θεοτόκος του διεμήνυσε ότι «φύγει» την ημέρα της γιορτής της Κοίμησης της, όπως και συνέβη το έτος 1959, με την ημέρα μνήμης του να είναι στις 16 Αυγούστου.
Στις 15 Αυγούστου 1940, η Ιταλία άνανδρα τορπίλισε την φρεγάτα Έλλη, που ήταν στην προκυμαία της Τήνου για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου. Αργότερα οι στρατιώτες στα βουνά της Πίνδου έβλεπαν εκείνη να τόση οδηγεί και να τους
εμψυχώνει, η ίδια θα σώσει τον Ορχομενό από τους γερμανoύς σταματώντας τα φορτηγά και τα τανκς τους, η ίδια θα σώσει την Κωνσταντινούπολη που με την παρουσία της θα τρέψει σε φυγή τα στίφη των βαρβάρων το 1402. Η ίδια θα σώσει μια σπουδαία Λαύρα στην Ουκρανία, όταν οι τούρκοι εκστρατεύοντας κατά ενός βασιλείου της Πολωνίας, διερχόμενοι και κατευθυνόμενοι στο Μοναστήρι τότε η Θεοτόκος εμφανίστηκε στον ουρανό μαζί με το Άγιο Ιώβ και οι τούρκοι παρά τα όπλα τους , αχρηστεύθηκαν καθώς οι βολές επέστρεφαν κατά αυτών τραυματίζοντας τους και κυριευμένοι από φόβο τράπηκαν σε άτακτο φυγή το 1675
.
Η Μητέρα του Θεού ταξίδεψε προς την Κύπρο μαζί με τον Ιωάννη τον Θεολόγο, για να συναντήσει τον Λάζαρο ο όποιος τότε ήταν επίσκοπος στο νησί. Όμως μια θαλασσοταραχή έφερε το πλοίο αυτό σε μια ακτή ενός πανέμορφου τόπου, στο Άθως. Η Θεοτόκος κατέβηκε από το πλοίο και λέγεται ότι οι κάτοικοι αυτού ήρθαν να την υποδεχτούν, Εκείνη αντικρίζοντας αυτό τον τόπο ζήτησε από τον Υιό της να τις το χαρίσει, όπως και συνέβη αποτελώντας μια Πολιτεία που είναι αφιερωμένη σε εκείνη και λέγεται το «Περιβόλι της Παναγίας». Τόπος που έρχονται από όλα τα μέρη της οικούμενης και που δεν το διαφεντεύει κάνεις παρά μόνο Εκείνη, ένα μέρος σε μια γωνιά της Ελλάδας, μια χωρά που επισκέφτηκε η Θεοτόκος και επέλεξε ένα μέρος να είναι μόνιμα σε αυτό και με τις Εικόνες της να κοσμούν το κάθε Μοναστήρι.
Χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν!
Χρόνια πολλά σε όλους!
Πηγές για το άρθρο
http://www.kizik.ru/index.php/publication/pravoslavnye-tradicii/171-uspenie
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου