Τα τσουνάμι είναι μια σειρά από διαδοχικά κινούμενα μεγάλης ταχύτητας κύματα τα οποία δημιουργούνται από ξαφνικό σπάσιμο στο πυθμένα του ωκεανού. Μπορούν να δημιουργηθούν από σεισμούς, ηφαιστειακές εκρήξεις ή ακόμα από μετεωρίτες! Τσουνάμι είναι αυτό που εμείς αποκαλούμε παλιρροϊκά κύματα.
Τα "τσουνάμι" δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο στην ανθρωπότητα. Η ιστορία αναφέρει πάρα πολλές και συνάμα τρομερές περιπτώσεις. Με πρώτο γνωστό εκείνο που προκάλεσε το άνοιγμα του στενού του Γιβραλτάρ το 10.000 π.Χ και την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης γύρω στα 1750 π.Χ. που προκάλεσε «τσουνάμι» το οποίο ταξίδεψε σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο.Η ονομασία δόθηκε το 1896 όταν γιγαντιαία κύματα ύψους 40 μέτρων έπληξαν μια παραλιακή πόλη στην Ιαπωνία, αφήνοντας πίσω τους 27.000 νεκρούς. Και στα γιαπωνέζικα σημαίνει «κύμα λιμανιού».
Δημιουργούνται συνήθως κοντά στην περιοχή του Ειρηνικού, όπου βρίσκονται περισσότερα από τα μισά ηφαίστεια ολόκληρου του κόσμου. Αυτές οι σεισμικές πιέσεις «επιτίθενται» στις ακτογραμμές, με συχνά μικρή η καθόλου προειδοποίηση. Μεγάλα κομμάτια γης τα οποία ζυγίζουν έως και 20 τόνους από τα βάθη του ωκεανού παρασύρονται μέχρι την ενδοχώρα. Τα τσουνάμι δεν είναι όπως τα κύματα τα οποία δημιουργούνται από τον αέρα και σιγά αναδιπλώνονται στην παράλια.
Ένα τσουνάμι έχει μήκος κύματος 100 km (απόσταση μεταξύ των κορυφών των κυμάτων και μπορεί να απέχουν έως και μια ώρα μεταξύ τους. Ταξιδεύουν σε τεράστιες ταχύτητες μέσα στον ωκεανό με σχεδόν καμία ενεργειακή έλλειψη και δύσκολα μπορούν να παρατηρηθούν μέσα στην θάλασσα. Στον τεράστιο, βαθύ Ειρηνικό ωκεανό ένα τσουνάμι ταξιδεύει με περίπου 500 km/h. Όσο πλησιάζει στην ακτή, το νερό γίνεται πιο ρηχό και το τσουνάμι μειώνει ταχύτητα αλλά μεγαλώνει σε ύψος. Τα τσουνάμι βομβαρδίζουν την ακτή απελευθερώνοντας τεραστία ποσά ενέργειας. Τραβούν την άμμο χιλιόμετρα μέσα, ξεριζώνουν δέντρα και καταστρέφουν πολλά στο πέρασμα τους. Το ύψος τους φτάνει και ως τα 30 m πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.
Η ιστορία των τσουνάμι στην Ελλάδα
Το 479 π.Χ. στην Ποτίδαια της Χαλκιδικής κατέστρεψε τον Περσικό στόλο,το 373 π.Χ. στον δυτικό Κορινθιακό, το 62 μ.Χ. στην Ν.Κρήτη, το 142 μ.Χ. στην Ρόδο, το 365 π.Χ. στην Κρήτη όπου άφησε πίσω του χιλιάδες θύματα, 556 μ.Χ στην Κώ, το 1303 στο Αιγαίο, το 1402 στον Κορινθιακός κόλπο, το 1629 τσουνάμι χτύπησε τα Κύθηρα και την Κρήτη,το 1650 την Σαντορίνη από το ηφαίστειο, το 1748 και το 1861 το Αίγιο, το 1867 την Κεφαλλονιά, το 1948 η Κάρπαθος, το 1953 η Κεφαλλονιά, η Ζάκυνθος και η Ιθάκη.
Σε παγκόσμια κλίμακα, το μεγαλύτερο «τσουνάμι» είναι αυτό μετά την κατάρρευση του ηφαιστείου Κρακατόα, στην Ινδονησία, στις 26 Αυγούστου 1883. Τα κύματα έφταναν τα 35 μέτρα ύψος και ταξίδεψαν για 7 μέρες, τη μισή περιφέρεια της Γης, παρασύροντας 36.000 ανθρώπους στο πέρασμα τους.
Από τα τσουνάμι το 90% πραγματοποιούνται στον Ειρηνικό Ωκεανό, κατά μέσο όρο περισσότερα από δύο κάθε χρόνο. Στον Ατλαντικό και την Μεσόγειο εμφανίζονται λιγότερο συχνά.
πηγή http://www.pame.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου