Οι
γιορτές στο χωριό παλαιότερα
Αφήγηση για χωριό
Και τι είναι το χωριό; Ένα κομμάτι γεμάτο αναμνήσεις
και βιώματα, με τα σπίτια αυτά που είναι σε ορεινά ή πεδινά μέρη, ταυτόσημα με
εικόνες των παιδικών χρόνων, παράλληλες με αυτές των γιορτών, ξεγνοιασιάς,
ανεμελιάς και με φιγούρες όπως των «παππούδων» και «γιαγιάδων» στο κάθε σπιτάκι
με το τζάκι του να γίνεται κομμάτι μιας ζωής που όλοι νοσταλγούν.
Ποσά δεν έχουν ειπωθεί ή γραφτεί για όλα τα παραπάνω,
όπως αποτυπώθηκαν μέσα από την ματιά των παιδικών χρόνων ή άλλων εποχών, με
γιορτές και πανηγύρια όπου μετά όλοι χαιρετιόντουσαν όλοι με όλους μέσα σε μια
αλλιώτικη και παράταιρη εγκαρδιότητα και ειλικρίνεια.
Αρκετά χρόνια πριν, κάπου σε μια άγνωστη πλευρά
αθέατη στους ανυποψίαστους επιβάτες των πλοίων ή και των αεροπλάνων, που
διέρχονταν από τα μέρη αυτά, αγνοούσαν την ύπαρξη αυτών των χωριών. Σε αυτά τα
μέρη της Νότιας και Ανατολικής Εύβοιας, στα χωριά αυτά τα άγνωστα και αφανή του
Κάβο Ντόρου, οι κάτοικοι αυτών ζούσαν και περνούσαν τον χρόνο τους μέσα σε μια
άλλη πορεία.
Οι παλαιότεροι αναφερόμενοι στις γιορτές του τότε,
μιλούν όχι απλά με νοσταλγία αλλά με έναν ενθουσιασμό η γλαφυρότητα του οποίου
ξεπερνά ακόμα και τον καλύτερο αφηγητή. Ιστορίες για μέρες γεμάτες από
πανηγύρια και συνεστιάσεις σε διάφορα σπίτια όπου έπιναν και έτρωγαν και
συζητούσαν μέσα σε ένα κλίμα ευθυμίας όπου υπήρχε μια ευχάριστη νότα από
ανθρώπους με μια αληθινή ζωντάνια και εγκαρδιότητα.
Συγκεντρώσεις και μαζώξεις σε μαγαζιά και σπίτια,
όπου συγγενείς, γνωστοί και φίλοι όλοι μαζί δίναν μια άλλη πινελιά σε αυτό το
φάσμα των αργιών και γιορτών, χωριά διάσπαρτα με διάσπαρτους κατοίκους όπου δεν
υπήρχε το αίσθημα και η έννοια της μοναξιάς όπως βιώνεται μέσα σε λεωφόρους και
πολυώροφα μαγαζιά των πόλεων.
Τα
κάλαντα
Τα κάλαντα απαγγέλλονταν από μια ομάδα ανθρώπων αποτελούμενη
από 30-40 άτομα, που με την συνοδεία βιολιού και λαούτου συνηθεστέρα, ξεκινούσαν
την παραμονή της πρωτοχρονιάς και τερματίζονταν η διαδρομή τους από τα σπίτια
του χωριού κατά τις πρώτες πρωινές ώρες, λίγο πριν την αυγή και το ξεκίνημα της
αρχιμηνιάς και πρωτοχρονιάς όπως λέγεται.
Το εθιμο αυτό διήρκεσε για πολλά χρόνια μέχρι και το
1970, όσο αφορά το χωριό Ευαγγελισμός. Η αλλαγή που επήλθε και αφορούσε την
μετάβαση των κατοίκων από το παλαιό στι νέο ημερολόγιο, όσον αφορά τις γιορτές,
σε συνδυασμό με την παράδοση και την συνήθεια χρόνων με τα κάλαντα να λεγονται
παραμονή πρωτοχρονιάς (τότε 14 Ιανουαρίου με το παλιό) είχε ως αποτέλεσμα το έθιμο
αυτό να σταματήσει όπως γίνονταν μεχρι τοτε, γνωρίζοντας μια φθίνουσα πορεία.
Η παράδοση αυτή να λέγονται τα κάλαντα από την νύχτα
της παραμονής υπήρχε και σε αλλα χωριά της περιοχής, όπως στα Αντιά και την
Αμυγδαλιά.
Την ημέρα της πρωτοχρονιάς, γιορτή του Αγίου Βασιλείου,
στο καφενείο του χωριού πραγματοποιούνταν πανηγύρι με μουσικά όργανα, όπως αναφέρουν
παλαιότεροι, και ήταν ένα από τα επιμέρους πανηγύρια του χωριού.
Στο καφενείο οπού ο κόσμος διασκέδαζε και γελούσε,
σε ένα τοπίο παγωμένο και κρύο, μια νύχτα στην καρδιά του χειμώνα σε ένα χωριό κάπου
στο νησί.
Ανεξάρτητα όμως οι γιορτές στο χωριό όπως αποτυπώθηκαν
στην μνήμη των μικρών και των μεγαλυτέρων αποτελεί ένα μέρος που θυμούνται με
μια νοσταλγία και αναπόληση και χρόνων που οι άνθρωποι θυμούνται και ταύτισαν
με ένα πάζλ του προσωπικού τους ημερολογίου και που ήταν παράλληλες με αυτές των
γιορτών των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς!
Χρόνια πολλά & Καλή χρονιά σε όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου