Ναυτικαί παροιμίαι
Καφηρεύς. Η γεωγραφική του τοποθεσία, εκτεθειμένη εις τας βιαιότητας και ταχύτητας εναλλαγής των επικρατούντων εις το Αιγαίο ανέμων, από Βορρά (τραμουντάνα), προς Απηλιώτην (Λεβάντε), ιδίως δε από Μέσον (Μέσης-Γραίγος) το κατέστησαν περιώνυμον εις τας παραδόσεις του Ναυτικού μας όλων των εποχών.
Το αρχαίο τωπονύμιον «Καφηρεύς» αντικατεστάθη υπό του μεσαιωνικού «Ξυλοφάγος» το οποίον παραστικότερα παρίστανε την φθοράν που εκεί υφίσταντο εκ ναυαγίων τα διαπλέοντα, μικρά ξύλινα σκάφη, όπως ήσαν όλα τα ιστιοφόρα της εποχής τότε πλοία, μέχρι τέλους του παρελθόντος αιώνος.
Εις παλαιότερους Ενετικούς ναυτικούς χάρτας, το στενόν του Καφηρέως ονομάζεται «Bocca di silofia» και «Bocca di silota» κατά παραφθοράν του συγχρόνου τότε Νέο-Ελληνικού τωπονυμίου «Ξυλοφάγος». Το τωπονύμιον τούτο, άγνωστον πλέον και εις ημάς, περεμερίσθη από το ξενικόν «Κάβο-Ντόρος», δηλαδή «χρυσούν ακρωτήριον», διότι δια τους εκείθεν διαπλέοντας ξένους, πέρι την ανατολήν του ηλίου, αι ακταί εχρωματίζοντο από την πρόσπτωσιν των ακτίνων του με χρώμα χρυσού.
Απόσπασμα από το κείμενο Ναυτικαί παροιμίαι
Του Ναύαρχου Αλέξανδρου Σακελλαρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου