Kοινωνική διαστρωμάτωση
Οι συχνές πειρατικές επιθέσεις στα παράλια του νησιού και οι λοιμοί, όπως οι επιδημίες πανώλης, το 1375-1376, αποτέλεσαν τους κύριους παράγοντες πληθυσμιακής μείωσης. Από την άλλη, στη διάρκεια του 14ου αιώνα, η συρροή στο νησί προσφύγων από περιοχές που είχαν κατακτηθεί -ή κινδύνευαν να κατακτηθούν- από μη Λατίνους, οδήγησε σε πληθυσμιακή αύξηση.
Με την κατάκτηση των Θηβών και της Λιβαδειάς από τους Ναβαραίους, το 1379-1380, πολλοί κάτοικοι της Βοιωτίας, όχι μόνο Φράγκοι αλλά και Έλληνες, αναζήτησαν καταφύγιο στην Εύβοια, αλλάζοντας έτσι τη δημογραφική εικόνα του νησιού. Η Βενετία ενθάρρυνε επιπλέον την εγκατάσταση στη βενετική συνοικία της Χαλκίδας "ελεύθερων" ατόμων, από άλλες περιοχές της Ρωμανίας, στους οποίους παρείχε από το 1340 τη βενετική υπηκοότητα.
Η κοινωνία της Εύβοιας ήταν διαρθρωμένη σε τρεις ομάδες: α) τους πλούσιους λατίνους ευγενείς, β) τους ελεύθερους γαιοκτήμονες, μεταξύ των οποίων και Έλληνες, και γ) τους έλληνες μικροκαλλιεργητές και δουλοπάροικους. Εκτός από το ντόπιο ελληνικό στοιχείο, που προϋπήρχε της λατινικής κατάκτησης, στην Εύβοια κατοικούσαν λομβαρδοί εκτημόριοι και ευγενείς της Βερόνας, βενετοί έποικοι και Εβραίοι. Το 13ο και 14ο αιώνα, μαρτυρούνται τρεις εβραϊκές κοινότητες στην Εύβοια: μία στη Χαλκίδα, μία στην Κάρυστο και μία στους Ωρεούς. Οι Εβραίοι της Χαλκίδας ζούσαν από το 1355 σε δική τους συνοικία, την Giudecca, στο νότιο τμήμα της πόλης.
Η απονομή της δικαιοσύνης πραγματοποιούνταν στην Εύβοια, με βάση την κωδικοποιημένη νομοθεσία των Ασσιζών της Ρωμανίας, που εισήχθησαν από την Πελοπόννησο. Στην τελική του μορφή, μετά την επεξεργασία του από τη βενετική καγκελαρία, το κωδικοποιημένο αυτό έργο απαρτίζεται από 219 άρθρα, γραμμένα στο βενετικό ιδίωμα.
πηγή http://www.ime.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου