Ανατολικά του χωριού Ζαχαριά: μια άγνωστη οχύρωση στο Κάβο Ντόρο

Ανατολικά του χωριού Ζαχαριά, στο παρακείμενο λόφο, υπάρχει ένα εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής και είναι γνωστή η θέση εκείνη σε όλους τους κατοίκους της περιοχής ως «Κίζα» παραφθορά της αρβανίτικης λέξης «κλίζα» που σημαίνει εκκλησάκι.
Ιστορία
Η ιστορία της θέσης εκείνης είναι σχετικά άγνωστη ενώ μελετητές την θεωρούν ως θέση του αρχικού οχυρού του ιππότη Λικάριου
(τέλη 13ου αιώνα), σημείο που λογω του υψόμετρου αλλα και της μορφολογίας του αποτελούσε μια φυσική οχύρωση καθότι δύσκολη η προσπέλαση του ενώ παράλληλα θα ήταν και ένα παρατηρητήριο για την εποπτεία της περιοχής.

Τα παλαιοτέρα χρόνια οι κάτοικοι και όσοι διέρχονταν από και προς τα χωριά Αμυγδαλιάς, Πρινιάς κτλ είχαν πέρασμα από το μονοπάτι στη τοποθεσία «Μύλος» νότια δηλ. του λόφου, αργότερα με τη διάνοιξη του δρόμου οι κάτοικοι χρησιμοποιούν το βατό χωματόδρομο για πολλές δεκαετίες όπου είναι στη βόρεια πλευρά του βράχου-λόφου.

Η μορφολογία των ακτών δίνει την εντύπωση ότι πολλούς αιώνες πριν να υπήρχε εκεί η δυνατότητα ελλιμενισμού πλοιαρίων ενώ παράλληλα να ήταν ένα μικρό οχυρό στη θέση εκείνη , του οποίου σχέδια, στοιχεία που αφορούν τη σύνθεση του έχουν χαθεί.

Σήμερα εκεί στο βράχο αυτό υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι της Άγιας Παρασκευής στο οποίο παλαιότερα συρρέαν πλήθος πιστών από τα γύρω χωριά, ο ναΐσκος υπήρχε εκεί από τα τέλη του 19ου αιώνα σύμφωνα με μαρτυρίες του Κ. Γουναρόπουλου παραμένοντας αδιευκρίνιστο ποτέ ακριβώς κτίστηκε.

Το σημείο αυτό συνιστά ένα ακόμη «μπαλκόνι» του Κάβο Ντόρου όπου ατενίζετε μέρος της δυτικής και κυρίως όλη η ανατολική πλευρά της περιοχής και εμπρός ξανοίγεται όλη αυτή η θάλασσα, με την Άνδρο να μονοπωλεί στο χώρο, με όλο αυτό το απέραντο μπλε, χρώμα ταυτόσημο με όλα τα νησιά της χώρας μας.